صالحی، عضوهیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در گفتگو با « اقتصادسرآمد»

ایران، چشم به راه سرمایه گذاران گازی

گروه انرژی- اعظم زندیه - چین امیدوار است که واردات انرژی را کاهش و به دنبال آن میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را نیز کاهش دهد و این مسئله سوالاتی در مورد نیاز به گاز وارداتی از آسیای میانه را مطرح می‌کند. تولید کنندگان گاز در آسیای میانه فقط یک خریدار مشتاق دارند: «چین» و اگرچه چین اشتهای فزاینده‌ای در این زمینه دارد اما نشانه‌‌هایی از تامین انرژی بیشتر در داخل کشور وجود دارد. این برای قزاقستان، ترکمنستان و ازبکستان به چه معناست؟  بیش از یک دهه پیش، چین به اندازه کافی گاز تولید کرد تا بتواند نیازهای خود را تأمین کند. این روزها حدود 42 درصد از نیازهای خود در این زمینه را وارد می‌کند.  آسیای میانه حدود یک سوم کل گاز وارداتی چین 15 درصد کل تقاضا را تأمین می‌کند. 
 تقاضای چین برای گاز تا سال 2035 دو برابر خواهد شد، بنابراین تولیدکنندگان آسیای میانه همچنان بخشی از سبد واردات همسایه خود خواهند بود.  براساس برآوردهای حاصل از بررسی آماری BP، چین در سال 2019، 43 میلیارد متر مکعب ترکیبی از آسیای میانه وارد کرده است.  در سال 2010 این رقم فقط 3،4 میلیارد متر مکعب بود. ترکمنستان، بزرگترین صادر کننده گاز آسیای میانه، هنگامی که صادرات گازش به روسیه در سال 2016 به صفر رسید به طور ویژه به چین وابسته شد. در اواسط سال 2019 روسیه موافقت کرد که ۵.۵ میلیارد متر مکعب گاز در سال از ترکمنستان وارد کند.  در حالی که چین LNG بیشتری وارد می‌کند، از نظر قراردادی موظف به پرداخت مقدار مشخصی گاز از آسیای میانه است.
این حجم به طور بالقوه می‌تواند کاهش یابد، اما بعید است کمتر از 70 درصد مقادیر امروز باشد. هر قرارداد گازی شامل سازوکارهایی برای مذاکره مجدد است. اگر چین ببیند می‌تواند گاز ارزان تری را از تولیدكنندگان دیگر فراهم كند، قطعاً می‌تواند از حق خود برای مذاكره مجدد استفاده کند. در این راستا، صادرات گاز از آسیای میانه بسیار آسیب پذیرتر از صادرات گاز از سایر تولیدکنندگان خواهد شد، زیرا در حال حاضر آسیای میانه جایگزین صادراتی مناسبی برای چین ندارد.
ضرورت جذب سرمایه گذاران خارجی
 برای گاز ایران
حمیدرضا صالحی، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در گفت و گو با خبرنگار روزنامه اقتصادسرآمد، در ارتباط با چگونگی برخورد چین با گاز ایران می گوید: برای استفاده از ظرفیت بالقوه موجود در حوزه نفت، گاز و پتروشیمی، جذب سرمایه گذاران خارجی برای ایران اهمیت فراوانی خواهد داشت.وی افزود: هرچند در سال‌های گذشته کارشناسان داخلی تلاش کرده‌اند که با استفاده از ظرفیت‌های داخلی کشور، نیازها را تامین کرده و امکان استفاده از زیرساخت‌های نفت و گاز را گسترش دهند اما در این تردیدی نیست که برای استفاده حداکثری از این توان، قطعا حضور خارجی‌ها و سرمایه گذاری‌ها آنها، می‌تواند مانند دیگر کشورها مانند چین، برای ایران نیز اهمیت فراوانی داشته باشد و سرعت رشد را گسترش دهد.
ریسک سرمایه گذاری گازی در کشور
وی با اشاره به تحریم‌های اقتصادی که در سال‌های گذشته علیه ایران اجرایی شده، بیان کرد: این تحریم‌ها از سویی باعث شده ریسک سرمایه گذاری در کشور افزایش یابد و از سوی دیگر بسیاری از شرکت‌های خارجی از جمله چینی‌ها را از حضور در ایران منصرف کرده بود. این در حالی است که بخش مهمی از ظرفیت اقتصاد ایران در حوزه نفت و فراورده‌های نفتی تعریف می‌شود و عدم استفاده اصولی از آن، می‌تواند در این بازار رقابتی فرصت سوزی محسوب شود.
صالحی ادامه داد: در یکی از گمانه زنی‌ها آمده بود که در صورت تامین نفت مورد نیاز چین از سوی ایران، شرکت‌های چینی در صنایع زیرساختی ما سرمایه گذاری می‌کنند که البته در صورت اجرایی شدن چنین موضوعی دیگر سرمایه گذاری در کار نیست و یک توافق دو جانبه برد – برد با توجه به شرایط دو کشور است اما با توجه به این که ما ریسک سرمایه گذاری بالایی داریم و چین به عنوان یک قدرت اقتصادی جهانی، امروز در منطقه ما با کشورهایی مانند عربستان سعودی و پاکستان مراودات جدی دارد، در صورتی که ما بتوانیم منافع ملی خود را به درستی تامین کنیم، می‌توان انتظار داشت که این چین مشتری خوبی برای گاز ایران باشد. حجم ذخایر نفت آسیای میانه  بالغ بر 5 الی 31 میلیارد بشکه، و مجموع ذخایر گاز طبیعی این منطقه بین 230۰ الی 360 میلیارد مترمکعب برآورد شده است که این ارقام معادل 7،2 درصد منابع نفت و 7 درصد ذخایر گاز جهانی است. بر اساس آمارهای جهانی، مصرف گاز در جهان از 95 میلیارد متر مکعب در سال 2003 به 182 میلیارد متر مکعب تا سال 2030 خواهد رسید.  در حال حاضر، آنها باید از صادرات گاز مطمئن باشند.  قیمت‌های LNG در آسیا در سال گذشته با نوسانات شدیدی روبرو شده‌اند و در سال 2020 به پایین ترین سطح رسیده و در اوایل سال 2021 با افزایش گرمایش افزایش یافته‌اند و این باعث می شود چین از آسیای میانه بیشتر تولید کند.  LNG هم‌چنین به خطوط ساحلی می‌رسد و خطرات ژئوپلیتیکی را نیز در پی دارد. جنگ تجاری ایالات متحده خطر واردات انرژی، به ویژه در کشتی‌ها را به چین یادآوری می کند.داشتن خط لوله با آسیای میانه باعث می‌شود كه چین راحت باشد. گاز خط لوله به وضوح از امنیت بیشتری برخوردار است. اما انتقال گاز از ایران به دلیل کارشکنی روسیه از طریق خط لوله ممکن نیست.
 ایران، چشم به راه سرمایه گذاران گازی
ارسال دیدگاه
اخبار روز
ضمیمه