پافشاری بر قرنطینه بدون توجه به ویژگی‌های عاطفی، روان‌شناختی و اجتماعی بشر می‌تواند پیامدهایی به مراتب خطرناک‌تر از کرونا برای جامعه رقم بزند. تجربه‌های گذشته نشان می‌دهد انسان‌ها تاب قرنطینه ندارند و بسیاری از بحران‌ها را به سختی تاب می‌آورند.
من خبرنگارم؛ به همین خاطر چند روز پیش، ایمیلی از شخصی غریبه با قصه‌ای تکان دهنده دریافت کردم؛  ناشناس نوشته بود بعد از «سال‌ها تلاش برای بارداری»، نوبت یکی از آزمایش‌هایش می‌شود، اما آزمایشگاه تخصصی بارداری و نازایی در پیغامی ضبط شده خبر می‌دهد، فعلا همه چیز تعطیل است. او عامدانه برخی عبارات را در گیومه گذاشته بود تا دردناک بودن ماجرا را نشان دهد و من به سادگی از کنار این تعابیر نگذرم؛ او نوشته بود حالا همه چیز روی سرش آوار شده و دیگر تحمل شرایط را ندارد و ممکن است برای همیشه از آوردن بچه‌ای به این دنیایی آشفته و ویروسی منصرف شود.
چند روز پیش، روزنامه انگلیسی«ایندیپندنت» گزارش جوان‌های عاشقی را نوشته بود که به شوق دیدار معشوقه‌شان قوانین قرنطینه را شکسته‌اند و به همین بهانه جمله نخست وزیر انگلیس را تیتر کرده بود: «به خاطر ملاقات معشوقه‌شان قرنطینه را نشکنید»؛ انگار جوانان انگلیسی علیرغم اطلاع از مخاطرات کرونا، حاضرند برای دیدار روی محبوب‌شان توصیه‌های پزشکان و خط و نشان‌های دولت را زیر پا بگذارند و به نظامی پوش‌های خیابان پوزخند بزنند؛ درست مثل دانشجویان جوانی که در حین اعتراضات دانشجویی نیروهای نظامی سرکوب‌گر را با رفتار عاشقانه خود مسخره می‌کنند. اما عشاق، چگونه قوانین محدود کننده دولت انگلیس را شکستند؟ احتمالا به سادگی؛ در مجوز خروج از منزل خود علت ترک منزل را تهیه داروهای مادر بزرگ‌ اعلام کردند اما از خانه معشوقه‌شان سر درآورند.