غلامرضا مصدق - سال ها پیش از شروع جنگ یمن، در سفری به آن کشور، بعد از پیاده شدن از هواپیما وارد توالت فرودگاه شدم. وضعیت توالت فرودگاه صنعا که قاعدتاً مهمترین فرودگاه کشور و دروازه ورود به آن ديار بود، مرا به شدت شوکه کرد، آفتابه آن یک قوطی حلبی كنسرو یک لیتری که با ریسمانی به دیوار بسته شده بود. قبل از این که پایم را از فرودگاه بیرون بگذارم، کاملاً مشخص شد، یمن کشوری فقیر و از جهات مختلف بسیار عقب مانده است. آن قضاوت آنی من و آن چه در طول یک هفته اقامت در آن کشور دیدیم کاملاً با هم منطبق بود. غرض از ذکر این خاطره این که، مدتي است آقاي ضرغامي، وزير گردشگري بر خلاف رويه معمول دولت مردان ما كه هميشه پيگير اهداف بزرگ جهاني براي حل مشكلات بشريت هستند، بر هدف سر و سامان دادن به توالتهاي عمومي كشور تمرکز کردند. حالا كه برای اولین بار، دولت مردي از فراز ابرها به زمين آمده و از پيگيري اهداف دست نيافتني بزرگ جهاني دست كشيده و با تشخيص درست اولويت بر ضرورت حل مشكلي  زميني و شدني تمركز كرده، به جاي تشويق و حمايت از این اقدام به جای او، بعضاً مورد تمسخر قرار مي گيرد. شاه بيت حرف تمسخر كنندگان هم اين است كه آقاي وزير از انجام كارهاي بزرگ ناتوان است، تمركز خود را بر اين هدف درپيتي گذاشته است!!! تمسخر كنندگان مصداق ضرب المثل «الناس علي دين ملوكهم» هستند، چون معمولاً دولتمردان ما در پي اهداف بزرگ، جهاني، بي ارتباط با منافع ملي، دست نيافتني، غير قابل اندازه گيري، پرهزينه و در بسیاری موارد بی فایده هستند، پس مسئولان عالی رتبه، باید مثل وزيري که در پي رساندن ايران به مقام اقتصاد دوم جهان، یا آن یکی که هدفش رساندن ارزش ريال فراتر از دلار و يورو، یا ديگري که هدفش حل سه روزه مشكلات بورس است و یا آن یکی که می خواهد در اقلیم خشک و نیمه خشک ایران در مدت کوتاهی چند میلیارد درخت بکارد، مدام پیگر اهداف خیلی خیلی بزرگ باشند، اما هيچگاه حتي يكي از اين اهداف بزرگ نصفه نيمه هم محقق نشود و هیچ مقام مسئولی هم بابت عدم تحقق حتی یک درصدی آن ها از مردم عذرخواهی نکند. تمسخر كنندگان آقاي ضرغامي خوب است به اين پرسش جواب دهند، وقتي اكثر توالت هاي عمومي كشور از حداقل هاي استاندارد بهداشتي بی بهره هستند، وزير گردشگري قبل از حل اين مشكل بايد به رفع چه معضل مهمتري بپردازد؟ اگر وزرات گردشگري تا به حال قادر به سر و سامان دادن به توالتهاي عمومي نشده، چطور ممكن است قادر به ساخت هتل های پنج ستاره شود؟ كه كاري به مراتب آسانتر از ساخت و بهبود هتل نسبت به توالت است؟ اگر اين وزارتخانه قادر به برداشتن اين قدم به ظاهر كوچك كه البته نتايج بسيار بزرگي دارد نباشد، چطور بايد قدم هاي بزرگتري بردارد؟ حالا که دولتمردی بر خلاف عرف معمول مسئولان عزیز ما بر هدفی، به ظاهر بی اهمیت اما در باطن بسیار ضروری، مفید و دست یافتنی تمرکز کرده، از این اقدام به جا اما غیر معمول او حمایت کنیم، از کجا معلوم، شاید این واقع گرائی و عادت كردن به انجام كارهاي كوچك به دیگر دولتمردان هم سرایت پیدا کند. چه خوشمان بیاید و چه نیاید، کیفت توالت های عمومی به زبان بی زبانی به همه می گوید در قیاس با ملل دیگر کجا هستیم.