گیاه کربنی در بستر اقیانوس می‌تواند به نجات جهان کمک کند؟ 
​​​​​​​این کار به این صورت انجام می‌شود؛ کارخانه آب دریا را پمپ می کند و جریان الکتریکی را از آن عبور می دهد و آن را به چهار جزء جدا می کند: دو مایع، یکی اسیدی و دیگری قلیایی، و دو گاز، هیدروژن و اکسیژن. آب اسیدی با سنگ های خرد شده مخلوط می‌شود تا( پی هاش) آن به همان مقدار سطح آب دریا برگردد و سپس به اقیانوس فرستاده می شود. فن‌ها هوا را از جریان قلیایی پمپ می‌کنند، که باعث می‌شود دی اکسید کربن کربنات کلسیم جامد تشکیل دهد، ماده‌ای که از آن صدف‌های دریایی تشکیل می‌شود که شبیه ماسه‌های ریز به نظر می‌رسد و همچنین بی‌کربنات محلول نیز تولید می شود.
گروه اقتصاداقیانوسی - امید اسماعیلی - کارخانه حذف دی اکسید کربن(به نام اکوتیک) که در حال ساخت در سنگاپور است که به دنبال بالفعل کردن کربن آبی نیروی پنهان طبیعت است، برای دیدن این کارخانه باید از جنگل‌های حرا ویتنام به باتلاق‌های نمکی فرانسه گذشت تا یک متحد قدرتمند جدید را در نبرد برای کند کردن تغییرات اقلیمی بررسی کنیم.
به گزارش روزنامه دریایی سرآمد، در بخش خاصی از جبهه اقیانوس در غرب سنگاپور، یک استارت‌آپ در حال ساخت کارخانه‌ای است تا دی‌اکسید کربن موجود در هوا و آب دریا را به مواد مشابه صدف‌های دریا تبدیل کند، در این فرآیندکه هیدروژن «سبز»  نیز تولید می‌شود، هیدروژن سبز سوخت پاکی است که بسیار مورد ادعا قرار گرفته است.
فنآوری آبزیان که در پروژه های آزمایشی کوچک در لس آنجلس و سنگاپور آزمایش شده است، به سه عنصر اصلی نیاز دارد: آب دریا، سنگ و برق. این کار به این صورت انجام می شود : کارخانه آب دریا را پمپ می کند و جریان الکتریکی را از آن عبور می دهد و آن را به چهار جزء جدا می کند: دو مایع، یکی اسیدی و دیگری قلیایی، و دو گاز، هیدروژن و اکسیژن. آب اسیدی با سنگ های خرد شده مخلوط می شود تا( پی هاش) آن به همان مقدار سطح آب دریا برگردد و سپس به اقیانوس فرستاده می شود. فن‌ها هوا را از جریان قلیایی پمپ می‌کنند، که باعث می‌شود دی اکسید کربن کربنات کلسیم جامد تشکیل دهد، ماده‌ای که از آن صدف‌های دریایی تشکیل می‌شود که شبیه ماسه‌های ریز به نظر می‌رسد، و همچنین بی‌کربنات محلول نیز تولید می شود.
مواد معدنی جامد و محلول، که  می‌توانند کربن را حداقل برای 10000 سال نگه دارند، به اقیانوس بازگردانده می شوند یا در خشکی مورد استفاده قرار می گیرند. آب دریا نیز به داخل دریا فرستاده می شود و آماده جذب دی اکسید کربن بیشتر از جو است.
ادوارد سندرز، مدیر عملیات اکوتیک که با آژانس ملی آب سنگاپور برای ساخت این نیروگاه همکاری کرده است، گفت: این تاسیسات ۲۰ میلیون دلاری تا پایان سال به طور کامل عملیاتی می شود و می تواند سالانه ۳۶۵۰ تن دی اکسید کربن را حذف کند. این مقدار معادل خروج تقریباً ۸۷۰ خودروی سواری متوسط ​​از جاده است.
سندرز به سی ان ان گفت که برنامه بلند مدت این است که تا پایان سال ۲۰۲۶ تا ۱۰۰۰۰۰ متریک تن حذف کربن دی اکسید در سال افزایش یابد و از آنجا به میلیون ها تن متریک در چند دهه آینده برسد. او گفت که این گیاه را می توان تقریباً در همه جا تکرار کرد و در نمونه هایی «مانند بلوک های لگو» انباشته شود.
سنت به سی ان ان گفت: با افزایش مقیاس گیاه، آنها باید مطمئن شوند که اثرات منفی وجود ندارد. تفاوت بزرگی وجود دارد که آیا این کار را در مقیاس یک تن، در مقابل یک میلیون تن، در مقابل یک میلیارد تن انجام دهید. شما باید اندازه گیری کنید، باید نظارت کنید، باید سازگار شوید
هزینه های اولیه این پروژه بالا است، اما این شرکت می گوید که قصد دارد با فروش اعتبار کربن به آلاینده ها برای جبران آلودگی آنها و همچنین فروش هیدروژن تولید شده در طول این فرآیند، درآمد کسب کند. اکوتیک قبلاً قراردادی با بوئینگ برای فروش ۲۱۰۰ متریک تن هیدروژن به این شرکت امضا کرده است که قصد دارد از آن برای ایجاد سوخت سبز استفاده کند و بودجه حذف ۶۲۰۰۰ متریک تن کربن دی اکسید را تأمین کند.

اقیانوس های شکننده و آسیب پذیر
با این حال، برای برخی از منتقدان، خطرات بسیار بیشتر از مزایای آن است.
لیلی فور، معاون برنامه آب و هوا و انرژی در مرکز حقوق بین‌الملل محیط‌زیست، از استفاده از «فناوری سوداگرانه» در زمانی که «تغییرات آب‌وهوایی در حال حاضر اقیانوس‌های ما را می‌کشد» انتقاد کرد. فور به سی ان ان گفت که پردازش مقادیر زیادی از آب دریا می تواند جانداران دریایی را از بین ببرد. ما قبلاً می‌دانستیم که نیروگاه‌ها لارو ماهی و دیگر جانداران دریایی را می‌کشند و از بین می برند. او به سی‌ان‌ان گفت: «ایکواتیک در هر نیروگاه بسیار بیشتر از یک نیروگاه آب دریا را پردازش می‌کند و هزاران نیروگاه از این قبیل برای ایجاد هر گونه تأثیر معناداری بر آب و هوای جهانی مورد نیاز است.» جیمز نیفنگر، محقق آزمایشگاه ملی انرژی‌های تجدیدپذیر، که گزارشی در مورد حذف کربن اقیانوس‌ها نوشته است، گفت که تأثیرات باید به دقت مورد نظارت قرار گیرند. او به سی ان ان گفت: «حرکت مصنوعی آب در این مقیاس عظیم مشکل ساز خواهد بود». نیفنگر گفت: این فرآیند همچنین می تواند به طور بالقوه تعادل ظریف شیمی اقیانوس ها را مختل کند. در حالی که تحقیقات زیادی در مورد تأثیرات منفی اسیدی شدن اقیانوس ها وجود دارد، در مورد آنچه ممکن است در صورت قلیایی شدن اقیانوس ها اتفاق بیفتد، بسیار کمتر است. وی افزود: نشانه هایی وجود دارد که ممکن است تأثیرات آن کم باشد، اما «تا زمانی که واقعاً به کارگیری این نوع چیزها را شروع نکنیم، نمی توانیم پتانسیل این راه حل را درک کنیم.»
و مهم تر از آن نیازهای انرژی وجود دارد. با دور شدن جهان از سوخت های فسیلی، تقاضا برای انرژی پاک به طور تصاعدی در حال افزایش است. فور گفت: «حرکت آب دریا به مقادیر زیادی انرژی تجدیدپذیر نیاز دارد که در وهله اول بهتر است برای جابجایی سوخت‌های فسیلی استفاده شود. این نکته ای است که توسط گتوسو منعکس شده است، که گفت: «عدالت باید در نظر گرفته شود، زمانی که برق گرانبها برای حذف کربن به جای ارائه آن به مردم نیازمند استفاده می شود.» 
اکوآتیک می‌گوید که آب دریا را فیلتر می‌کند تا اطمینان حاصل شود که حیات دریایی وارد سیستم نمی‌شود و آبی که دوباره به اقیانوس تخلیه می‌شود ترکیبی مشابه آب معمولی دریا خواهد داشت و با دستورالعمل‌های زیست‌محیطی سنگاپور مطابقت دارد. این شرکت همچنین گفت که تولید هیدروژن، که می تواند برای تامین انرژی فرآیند مورد استفاده قرار گیرد، به این معنی است که مصرف کلی انرژی آن کمتر از سایر روش های حذف کربن است. پروژه اکوآتیک بحث گسترده‌تری را در میان کسانی که می‌ترسند عجله در ژئومهندسی می‌تواند آسیب‌های بی‌شمار بر اکوسیستم‌ها وارد کند، دربرمی‌گیرد، در مقابل کسانی که معتقدند بحران آب و هوا بسیار حاد است، این فناوری باید یک گزینه باشد. مشخص است که اکوآتیک در کدام سمت قرار دارد. سنت از یو سی ال ای گفت: «انفعال یک استراتژی آب و هوایی نیست.» و اضافه کرد که داشتن تصمیم گیری با عدم اطمینان حیاتی است. سنت گفت: «اگر ما در مورد کاهش مسیر تغییرات آب و هوایی جدی هستیم، باید مایل به حرکت باشیم و به سرعت در مقیاس حرکت کنیم.»