گروه انرژی- پس از سفر نفتکش‌های ایران به ونزوئلا، آمریکا با شدت بیشتری به دنبال محدود کردن تجارت دریایی کشورهای غیرهمسو با خود است؛ کاخ سفید که نتوانست با اخلال بزرگ در عرصه سوخت‌رسانی به ونزوئلا حکومت فعلی این کشور را دستخوش تغییر کند، حالا جنگ علیه نفتکش‌ها را به پا کرده است. البته تحریم‌های واشنگتن در حوزه نفتکش‌ها به افزایش هزینه اجاره کشتی‌ها در برخی خطوط انجامیده است اما با این وجود، قصد آمریکا برای اعمال محدودیت بیشتر حمل و نقل دریایی نفت برای کشورهایی که همسو نیستند، بیشتر شده است. چند روز پیش هم که آمریکا چهار نفتکش یونانی را تحریم کرد، رئیس اتحادیه کشتی‌داران یونانی به دیدار سفیر آمریکا در این کشور رفت و اعلام کرد از تحریم‌های آمریکا پیروی می‌کند.
به گزارش اقتصادسرآمد، هنگامی که نفتکش های ایرانی به سمت ونزوئلا از دریای کارئیب حرکت کرده و ومحموله های بنزین را به ای نکشور حمل می کردند بسیاری بر این عقیده بودند که این رفتار ایران یک رفتار پر ریسک محسوب می شود و احتمال رویارویی ایران با امریکا را رقم بزند. هرچند این اتفاق نیفتاد و کشتی ها محموله خود را سالم تحویل مقصد دادند اما خاطره جنگ نفتکش های در خلیج فارس در دوران جنگ هشت ساله ایران و عراق را تداعی کرد.سال گذشته نیز کشتی آدریان دریا در تنگه جبل الطارق توسط موضوع علاوه بر دامن زدن به یک جنجال دیپلماتیک میان اسپانیا و انگلیس، با پیامدهایی نیز مواجه شد. درنهایت مشخص شد که این نفتکش با فشار ایالات متحده توقیف شده و علت آن نیز دور زدن تحریم های سوریه عنوان شده بود.
در دوران جنگ هشت ساله، با ورود آمریکا و شوروی به خلیج فارس، توان نظامی جبهه مقابل ایران به‌شدت افزایش یافت، ضمن اینکه عراق در سال‌های پایانی جنگ با خرید تجهیزات نظامی از غرب و شوروی توانسته بود قدرت نظامی خود را افزایش دهد و خود را برای تهدید منافع ایران در دریا آماده سازد، اما در مقابل تنها 2 سال از تأسیس نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی می‌گذشت. توان دریایی و هوایی ارتش ایران نیز با گذشت 7 سال از جنگ کاهش پیدا کرده بود و به‌دلیل تحریم‌ها و عدم تأمین مالی بازسازی نشده بود.
جنگ نفتکش‌ها به‌عقیده کارشناسان نظامی یک نبرد کاملاً نامتقارن بود که قایق‌های تندرو در برابر ناوهای جنگی پیشرفته غربی و شرقی، جنگنده‌های عراقی و بالگردهای آمریکایی قرار داشتند و اگر توان نظامی ایران بیشتر بود و از قایق‌های تندروی پیشرفته‌تر و بیشتری برخوردار بود، ممکن بود آمریکا و شوروی هیچ‌گاه وارد نبرد در خلیج فارس نشوند.
جنگ نفتکش‌ها به‌عقیده کارشناسان نظامی یک نبرد کاملاً نامتقارن بود که قایق‌های تندرو در برابر ناوهای جنگی پیشرفته غربی و شرقی، جنگنده‌های عراقی و بالگردهای آمریکایی قرار داشتند و اگر توان نظامی ایران بیشتر بود و از قایق‌های تندروی پیشرفته‌تر و بیشتری برخوردار بود، ممکن بود آمریکا و شوروی هیچ‌گاه وارد نبرد در خلیج فارس نشوند.
گرچه جنگ نفتکش‌ها در خلیج فارس خسارت‌های فراوانی برای ایران، عراق، کویت، عربستان و حتی شوروی و آمریکا به‌همراه داشت، اما پیروزی نداشت و آمریکا هم نتوانست به‌طور کامل امنیت نفتکش‌های کویتی و عربستانی را تأمین کند.
ایران پس از جنگ نفتکش‌ها، توان دریایی و پدافندی خود را افزایش داد و قدرت دریایی او چه در حوزه قایق‌های تندرو و چه در دیگر حوزه‌ها به‌قدری افزایش یافت که نمایش برخی از این توانمندی‌ها در مانورهای دریایی موجب واکنش بسیاری از رسانه‌ها شد، به‌طور مثال نیروی دریایی سپاه در رزمایش پیامبر اعظم9 در سال 1393 ماکت ناو هواپیمابر آمریکا را مورد هدف قرار داد که این اقدام بازتاب وسیعی در رسانه‌های خارجی داشت.
کارشناسان نظامی معتقدند که اگر ایران در زمان جنگ نفتکش‌ها درصدی از قدرت نظامی کنونی در نبرد دریایی را دارا بود، ممکن نبود که آمریکا و شوروی به‌دلیل خساراتی‌هایی که برایشان به‌دنبال خواهد داشت، وارد جنگ شوند و اگر ایران همچون امروز از قدرت دریایی برخوردار بود و می‌توانست مقتدرانه اقدامات مقابله به مثل انجام دهد، جنگ نفتکش‌ها ادامه پیدا نمی‌کرد.