سی و سومین جلسه کمیسیون بازرگانی انجمن ملی صنایع پلیمر ایران با موضوع «قیمت‌گذاری مواد اولیه» برگزار و طی آن پیشنهاداتی از سوی صنایع پلیمر در راستای اصلاح قیمت گذاری مواد پتروشیمی مطرح شد.
به گزارش اقتصاد سرآمد از انجمن صنایع پلیمر ایران، یکی از مهم ترین مواردی که شاید تا کنون کمتر به آن توجه شده، مساله کیفیت محصولات پتروشیمی در داخل است که به هیچ عنوان در سطح جهانی نیست و مشکلات بسیاری در شرایط کیفی محصولات پتروشیمی وجود دارد.
در حقیقت آیتم کیفیت در هیچ کجای قیمت گذاری در نظر گرفته نشده است و باید یک موسسه بی طرف، تاییدیه کیفی برای محصولات پتروشیمی صادر کند.
در اصل صنایع تکمیلی، مواد اولیه داخلی را با قیمت های جهانی محصولاتی خریداری می کنند که از نظر کیفی در سطح نازل تری نسبت به پتروشیمی های منطقه است.
به این موضوع نیز اشاره شد که موضوع فروش مدت دار محصولات پتروشیمی نیز مدت هاست که مطرح می شود، اما هنوز نتوانسته ایم اجرای آن را شاهد باشیم.
در ادامه این جلسه مطرح شد که بحث فرمول قیمت گذاری بارها انجام شده است، اما به نتیجه نمی رسد؛ چرا که پتروشیمی معتقد است که قیمت ها شفافند، اما این موضوع را نمی توان پذیرفت.
موضوع دیگری که مطرح شد این بود که صنایع تکمیلی با وجود تمام مشکلات این موضوع را پذیرفته اند که قیمت ها با متوسط نرخ صادراتی محاسبه شود.
با این وجود سوال این است که در حالی که پ پ که صادرات بسیار ناچیزی دارد، باز هم با نرخ های صادراتی محاسبه می شود. آنم هم از صادراتی که با هدف خاص صورت می گیرد و معمولا به گران ترین مناطق ممکن است.
موضوع دیگر، بحث استفاده از اختیارات دفتر توسعه صنایع پایین دستی است که می تواند در شرایط خاص از اختیارات خود استفاده کند و از 5 تا 10 درصد نرخ را تغییر دهد.
مساله دیگر این است که قیمت ها را نمی توان به صورت دقیق در نشریه های آیسیس و پلتس یافت و محاسبه قیمت های بینابینی موجب می شود که نرخ های بالاتری انتخاب شود.
از این رو پیشنهاد می شود که حجم خاصی برای صادرات تعیین شود که به واسطه آن حجم بتوان قیمت های صادراتی را تعیین کرد.
در این صورت دیگر نمی توان بازارهای خاص را برای صادرات ایجاد کرد. ضمن این که می توان یک منطقه را برای کشف قیمت ها در نظر گرفتو نه این که در هر هفته، قیمتی که بالاتر است برای نرخ صادرات انتخاب شود.
این در شرایطی است که اگر محصولی دچار کمبود شود و رقابت ها بار دیگر به درصد های بالا برسد، شاهد آن خواهیم بود که تولیدکنندگان داخلی رقمی در حدود 70 تا 80 درصد بالاتر از نرخ جهانی خواهد بود.
در ادامه این جلسه به رشد نا متوازن قیمت ها اشاره شد. برای مثال در پی وی سی شاهد آن هستیم که افزایش قیمت، همخوانی با تغییرات نرخ نیما را نداشته و دچار جهش قابل توجهی شده است.
همچنین ذکر شد که مواد اولیه حدود 100 درصد رشد قیمت داشته است که این در مقابل افزایش نرخ 30 درصدی دلار نیمایی قابل قبول نیست.
موضوع دیگری که مطرح شد این بود که تنوع محصولات در بسیاری از گروه ها پایین است و در عین حال کیفیت آن محصولات نیز بسیار پایین است.
برای مثال در صنعت چرم مصنوعی باید چند گرید از پی وی سی امولسیون استفاده شود، اما این که گریدهای مختلف آن وجود ندارد موجب شده است که کیفیت نهایی محصولات تولید شده به شدت کاهش پیدا کند.
این در شرایطی است که در برخی موارد دیده شده است که شرکت های پتروشیمی مواد آف گرید را به عنوان آن گرید به فروش رسانده اند.
مجددا بر این نکته تاکید شد که صنایع تکمیلی به هیچ عنوان به دنبال رانت قیمتی نبوده و بر این باور است که ایجاد ثبات نسبی در قیمت ها مهم ترین عامل رشد تولید و صادرات در صنایع پایین دستی خواهد بود.
در ادامه این جلسه مطرح شد که نوسان قیمت ها نه به صورت کاهشی و نه به صورت افزایشی به نفع صنایع تکمیلی نخواهد بود و بر خلاف تصور مسئولان صنایع تکمیلی به دنبال کاهش قیمت نیستند، بلکه ثبات قیمت را می خواهند.