گروه انرژی- ایران، طی دهه‌های گذشته به طور سنتی، پس از عربستان سعودی، دومین تولیدکننده اوپک و چهارمین تولیدکننده بزرگ جهان ‏بوده است. این ظرفیت از تولید به ایران اجازه دستیابی و بهره‌برداری از شرایط ممتازی می‌داد و همچنین منشا قدرت و نفوذ مهمی ‏در منطقه خاورمیانه و جهان بوده است، به طوری که قدرت تولید نفت برای ایران برای سال‌های زیادی یکی از پارامترهای ‏امنیت ملی محسوب می‌شده است.‏در صورت سرمایه گذاری، استفاده‌ از تکنولوژی به هنگام، تزریق و رسیدگی، دستیابی به ظرفیت 5 میلیون بشکه در روز طی یک فرایند 3 تا 5 سال میسر است.
به گزارش اقتصادسرآمد، مدیر گروه مرکز مطالعات انرژی وین ‏می گوید: این که میزان تولید مطلوب برای ایران چه میزان است، منبعث از سرمایه‌گذاری، فن‌آوری، تزریق گاز و رسیدگی مستمر و بی‌وقفه به چاه‌ها است. میادین نفتی ایران عموما به نیمه دوم عمر خود رسیده‌اند. افت طبیعی تولید بالایی دارند و به اصطلاح به خرج افتاده‌اند. از نظر میزان ذخایر شرایط خوبی داریم، اما نفت باید به سطح زمین بیاید و امکان بازاریابی و عرضه بین‌المللی داشته باشد. شرکت نفت در سال 1977 اولین شرکت ملی نفت جهان بود و در میان 5 شرکت بزرگ نفتی جهان قرار داشت. در سطح کشورها مانند ایران و شرکتی به اهمیت و قدرت شرکت ملی نفت ایران نیست که مخفیانه و از انواع روش‌ها برای بازاریابی و فروش استفاده کند و دست آخر برای دریافت پول آن هم با مشکلات عدیده روبرو باشد.با وجود پابرجا بودن تحریم‌های آمریکا علیه صنعت نفت کشور، ایران توانسته در ماه مارس (اسفند-فروردین) صادرات نفت به چین را بیش از ۱۱ درصد افزایش دهد. بر اساس گزارش خبرگزاری رویترز، آمار گمرک چین نشان می‌دهد این کشور در مارس ۵۵۸/ ۲ میلیون تن نفت از ایران وارد کرده است. این به معنای واردات روزانه ۶۲۵ هزار بشکه نفت از ایران است که ۳/ ۱۱ درصد رشد نسبت به یک سال گذشته را رقم زد. ایالات متحده آمریکا با هدف قرار دادن کلیدی‌ترین صنعت ایران بارها گفته به دنبال به صفر رساندن صادرات نفت کشورمان است.فریدون برکشلی درباره فراز و فرود تولید و صادرات نفت ایران، اظهار داشت: ایران، طی دهه‌های گذشته به طور سنتی، پس از عربستان سعودی، دومین تولیدکننده اوپک و چهارمین تولیدکننده بزرگ جهان بوده است. این ظرفیت از تولید به ایران اجازه دستیابی و بهره‌برداری از شرایط ممتازی می‌داد و همچنین منشا قدرت و نفوذ مهمی در منطقه خاورمیانه و جهان بوده است، به طوری که قدرت تولید نفت برای ایران برای سال‌های زیادی یکی از پارامترهای امنیت ملی محسوب می‌شده است.وی افزود: چنانچه به تاریخچه سیاست‌های تحریمی امریکا علیه جمهوری اسلامی ایران مراجعه کنیم، از اردیبهشت 1358 یعنی مدت بسیار کوتاهی پس از پیروزی انقلاب، اولین تحریم‌های امریکا در دوره ریاست جمهوری کارتر، صنعت نفت و بازار نفت ایران را نشانه رفت. تمام روسای جمهور امریکا، تحریم‌های جدیدی علیه صنعت نفت ایران وضع کردند. البته برحسب شرایط بین‌المللی و وضعیت بازار جهانی نفت، مرتبا تحریم‌ها را مدیریت می‌کردند. در واقع این نشان از این واقعیت دارد که امریکا از اوایل دهه 1950 میلادی به این جمع‌بندی رسیده بود که صنعت نفت رگ حیاتی اقتصاد ایران است.مدیر گروه مرکز مطالعات انرژی وین تصریح کرد: در سال‌های پس از پیروزی انقلاب، ایران از یکسو به لحاظ ابعاد آرمانی انقلاب و از سوی دیگر با توجه به شرایط بازار جهانی نفت، از تولید خود کاست و آن را تا سطح 3.2 میلیون بشکه در روز کاهش داد. در واقع از همان مقطع هم روند کاهش تدریجی نفوذ ایران در بازار جهانی نفت آغاز شد، زیرا که سایر تولیدکنندگان اوپک، سهم ایران را از آنِ خود کردند.وی ادامه داد: شروع و شدت یافتن جنگ تحمیلی، لطمات سختی به صنعت نفت ایران وارد کرد. زیرساخت‌های زیادی در بخش‌های بالادستی و پایین‌دستی آسیب دیدند. تولید ایران به لحاظ شرایط ناشی از جنگ و بازار جهانی نفت در مقاطعی تا کمتر از 1.5 میلیون بشکه در روز سقوط کرد. بیشتر تاسیسات نفتی ایران در مناطق جنوبی در تیررس دشمن قرار داشت. صدام هم می‌دانست که تخریب صنعت نفت ایران در نتایج جنگ تاثیر مهمی دارد. در تحقیقی که انجام شده بود، منحنی روند عملیات نظامی، عموما مسیر میزان تولید و قیمت نفت را تعقیب می‌کرد.