دیروز رییس کل بانک مرکزی با تکذیب تلویحی گزارش  صندوق بین المللی پول در خصوص رشد منفی 6درصدی اقتصاد ایران می گوید که این رشد منفی نیست  سپس می گوید:پیش‌بینی رشد اقتصادی منفی ۶ درصد توسط صندوق بین المللی پول برای سال ۹۹ ایران، در بدبینانه‌ترین سناریوهای پیش‌بینی ‏بانک مرکزی نیز وجود ندارد و صندوق همان اشتباه محاسباتی را که برای رشد سال گذشته مرتکب شده بود، تکرار کرده است ‏ اما با نگاهی به تیترهای امروز روزنامه اقتصادسرآمد به دقت می توان به آنچه در اقتصاد ایران در حال اتفاق است، پی برد. مرغی که پشت پرده 22 هزار تومان شد، کد رهگیری برای  مستاجرانی که قرار است از دولت برای داشتن سرپناهی  از این املاک به آن املاک بروند، همه نشانه هایی است که اثری از رشد اقتصادی مثبت دیده نمی شود. قسمت دردناک ماجرا این است که دولت ناتوان از کنترل بازار افسارگسیخته مسکن قرار است یک بسته حمایتی در ازای ارائه این  کد رهگیری به مستاجرانی که در خانه های 75 تا 100 متری زندگی 
می کنند بدهد. این در حالی است که دولت تدبیرو امید از صف های طولانی برای سبد کالا و مرگ و میر در این صف ها واویلا سر می داد که گدا پروری دون شان مردم این سرزمین است اکنون از یارانه معیشتی گرفته تا کد رهگیری شعارها و شانیت ملت را هم به وادی فراموشی سپرد!  
نکته بعدی  مساله اقتصاد ناتوان از پاسخگویی به نیازهای اساسی مردم است که به نظر می رسد در واپسین سال دولت تدبیر لجام آن نیز از کف دولتمردان خارج شده تا جایی که باور رشد منفی اقتصاد گزارش صندوق بین المللی پول  را باور پذیرمی کند. سال 88 مردم در اعتراض به اقتصاد صدقه ای دولت احمدی نژاد فریاد زدند «دولت سیب زمینی» نمی خواهیم و منتقدان و مخالفان به دولت وقت به آن اقتصاد صدقه ای تاختند اما اکنون هم باید مردم بار دیگر فریاد بزنند «دولت کد رهگیری»
هم  نمی خواهیم!