ادامه از صفحه اول
سرعت سقوط زمانی شتاب گرفت که در سال ۴۷ و پس از آن که تمام صداهای مخالف و منتقد خاموش شد و به  نصيحت مشفقانه مهندس بازرگان در دادگاه نظامي گوش نداد كه گفت "ما آخرين كساني هستيم كه با شما قانونی و مسالمت آميز مبارزه می‌کنیم ، بعد از ما كسانی به مبارزه با شما برخواهند خاست که به کمتر از نابودی شما رضایت نخواهند داد " و چنين شد كه ٧ گروه مسلح مستقل از هم براي مبارزه با رژیم شکل گرفت .  رژیم پهلوی همان ابتدای دهه پنجاه  سرنگون شد زمانی که جشن‌های ۲۵۰۰ ساله را بدون حضور مردم برگزار کرد  در حالی که قصدش نشان دادن عظمت ایران بود ، غذای مهمانان را با هواپیما از رستوران ماکسیم فرانسه می آورد. سال ۵۲ سقوط کرد که شاه با نادیده گرفتن و تمسخر هشدار کارشناسان دلسوز و باسواد سازمان برنامه مبنی بر سراریز نکردن درآمد نفتی حاصل از جهش ناگهانی قیمت به اقتصاد کم ظرفیت آن، موجب شد جای رشد دو رقمی تولید ملی و نرخ یک رقمی تورم را با هم عوض کند. پیش بینی آن ها در مورد وقوع انقلاب در آینده ای نه چندان دور به تمامه درست از آب درآمد. سال ۵۳ سقوط کرد که نظام تک حزبی رستاخیز را بنیان نهاد و با تفاخر و نخوت اعلام کرد هر کس که عضو حزب خود ساخته اعلیحضرت نمی‌شود ، پاسپورتش را بگیرد و از ایران برود . سال ۵۶ سقوط کرد که رییس سازمان برنامه و بودجه جرات نکرد ، جمع بندی و گزارش معاونت های سازمان که وخامت اوضاع اقتصادی را را با عدد و رقم نشان میداد به عرض شاه برساند .
 سال ۵۶ سقوط کرد که متوجه نشد به جای تعویض هویدا با جمشید آموزگار می بایست شخصيتي موجه و پاکدستی مثل مهندس بازرگان یا دکتر صدیقی را به نخست وزریری بگمارد .  قبل از ۲۲ بهمن ۵۷ در در شهریور همان سال برای عبور از بحران شخصی مثل شریف امامی را به صدرات گماشت که  به آقای پنج درصدی معروف بود  (ایشان از هر پروژه ای ۵٪ حق و حساب می گرفت )  شاه زمانی سقوط کرد که در سودای ساختن کشوری مدرن بود بی آنکه به ابتدایی ترین الزامات مدرنیته مثل مشارکت سیاسی مردم التزام داشته باشد. وقتی سرنگون شد که بی محابا برای سرعت دادن به مدرنیته قصد تضعیف بی ملاحظه سنت را داشت. وقتی که پنداشت با وجود مشت آهنین ساواک که نامش لرزه بر اندام هر شهروند می انداخت تاج و تخت او در امان است . شاه زمانی سقوط کرد که به نقل از خاطرات وزیر دربارش اسداله علم ، دخالتش در جزئی ترین تصمیمات به جائی رسیده بود که با پرواز هلیکوپتر مکان یابی کارخانه های بزرگ را هم تعیین می‌کرد و صدها واقعه، کج روی ، محاسبه و تصميم غلط طی ۲۵سال زمینه سقوط او را فراهم کرد و در شامگاه ۲۲ بهمن ۵۷ فقط تیر خلاص به سر او شلیک شد درحالی که سالها از مرگ مغزی او می گذشت.