گروه انرژی - بدون شک هزاره سوم که تنها 20 سال از آغاز آن گذشته، هزاره حکمرانی انرژی‌های تجدیدپذیر در عرصه انرژی جهان است. با وجود آن که توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران سال‌ها است آغاز شده اما سرعت توسعه این بخش در کشور ما نسبت به کشورهای پیشرو در این عرصه، بسیار پایین است. با توجه به آن که توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر یکی از ملزومات بخش انرژی‌ کشور بوده،  پس بر مسئولان کشور فرض است که برای توسعه استفاده از انرژی های تجدید پذیر با مردم همراهی کنند. در حال حاضر نزدیک به 900 مگاوات ظرفیت منصوبه در کشور وجود دارد. از این رقم 880 مگاوات ظرفیت نصب شده و حدود 20مگاوات ظرفیتی است که در شرف اتصال به شبکه سراسری است. در برنامه دولت دوازدهم هدف‌گذاری شده که تا پایان دولت، ظرفیت منصوبه انرژی‌های تجدیدپذیر کشور از مرز هزار مگاوات عبور کند. پیش‌بینی ما رسیدن به رقم 1015 مگاوات است. به عبارتی تا پایان دولت، برای نخستین بار ظرفیت نصب شده انرژی‌های تجدیدپذیر کشور 4 رقمی خواهد شد.
به گزارش اقتصاد سرآمد، البته برنامه‌ریزی‌ها بسیار مفصل‌تر از این بود. قرار بود 4 ‌تا‌5 هزار مگاوات نیروگاه تجدیدپذیر منصوبه در کشور وجود داشته باشد؛ اما به نظر می رسد شرایط اجازه تحقق این برنامه را نداد. نه اینکه در این خصوص تلاش نشده یا برنامه‌ریزی مدونی وجود نداشته باشد، بلکه با وجود برنامه‌ریزی‌ها و تلاش‌های متعدد، فشار تحریم‌ها موجب شد به این ظرفیت مدنظر در کشور دست پیدا نشود.
این جا این پرسش‌ پیش می‌آید که آیا تحریم‌ها، مانع اصلی توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر در کشور بوده است یا خیر، اما نباید همه موانع را  به تحریم‌ها نسبت داد و نمی‌توان همه مشکلات را بر گردن تحریم‌ها انداخت؛ اما بخشی از موانع توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر تحریم‌ها بوده و هست. وقتی یک شرکت خارجی در انرژی‌های تجدیدپذیر ایران سرمایه‌گذاری می‌کند، باید به روش‌هایی پول را به کشور وارد کرده  و درآمد خود را خارج کند؛ وقتی در انتقال پول  به ایران دچار مشکل هستیم، نتیجه آن ایجاد وقفه در جذب سرمایه خارجی است. وقتی شرکت‌ها تسهیلاتی از بانک‌های خارجی می‌گیرند نیز با همین مشکل مواجه هستند. نبود فرآیند مالی مشخص بین بانک‌های ایرانی و بانک‌های خارجی، در هر نوع انتقال پول  تاکنون ایجاد مشکل کرده و می کند مگر این که دیپلماسی خارجی به گونه دیگر رقم بخورد.
انرژی تجدیدپذیر، انتخاب یا اجبار
علی شمس اردکانی صاحب نظر حوزه انرژی کشورمان در این باره به خبرنگار روزنامه اقتصادسرآمد، گفت: به خاطر افزایش توجیه‌پذیری اقتصادی سرمایه‌گذاری در تجدیدپذیرها، ما نیز مجبوریم که قیمت خرید تضمینی برق از نیروگاه‌های تجدیدپذیر را افزایش دهیم و به خاطر مشکلاتی که برای تامین منابع مالی وجود دارد، افزایش نرخ خرید برق از تجدیدپذیرها هم با مشکلات و موانعی روبه‌رو بوده است.
نرخ ارز و تاثیر آن بر تجهیز کشور 
به انرژی های تجدیدپذیر
وی در رابطه با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی داخلی که می‌تواند از تسهیلات صندوق توسعه ملی استفاده کند، اظهار کرد: موانعی که بخش خصوصی داخلی با آن دست به گریبان است، باز هم به تحریم‌ها و اتفاقات بازار ارز مرتبط است. وقتی نرخ ارز نوسانات عجیب و زیادی داشت، بخش زیادی از تجهیزات که با خرید خارجی تامین می‌شود، متاثر از این افزایش نرخ ارز شد.
شمس اردکانی، در مورد افزایش منابع مالی انرژی‌های تجدیدپذیر در سال جاری گفت: در سال جاری دولت موظف است تا سقف 2500 میلیارد تومان به سرمایه‌گذاران بخش خصوصی انرژی‌های تجدیدپذیر حواله سوخت صرفه‌جویی شده اعطا کند اما به دلایلی که در سال های اخیر اقتصاد کشور با آن مواجه بود این مهم محقق نشد. 
هر چند طبق پیش‌بینی اکونومیست در سال 2020، مصرف جهانی تجدیدپذیرهای غیر برق‌آبی با رشد دو رقمی، 41 درصد افزایش می‌یابد، اما شواهد حاکی است ایران از این کورس جا مانده. انرژی‌های تجدیدپذیر هفت‌گانه هستند و هر کشوری نسبت به توانایی و پتانسیل‌هایی که دارد باید از منابع خود استفاده کند. در حوزه انرژی‌های تجدیدپذیر اگر بخواهیم در مورد پتانسیل‌های آن در ایران صحبت کنیم، باید گفت منبعی که به‌وفور در ایران وجود دارد باد و خورشید است. از نظر اقتصادی نسبت به 7 انرژی تجدیدپذیر دیگر در دنیا، باد و خورشید اقتصادی‌تر شده‌اند؛ یعنی به‌ازای هر کیلووات ساعت‌برقی که می‌خواهد تولید شود، می‌توان با استفاده از این دو روش با هزینه کمتری برق تولید کرد. او ادامه داد: درست است که پتانسیل‌های زیادی در زمینه نفت و گاز در کشور وجود دارد، اما خورشید هم داریم. از سوی دیگر بالغ بر 60 هزار مگاوات نیروگاه بادی می‌تواند در کشور نصب شود. 
این که که چرا نتوانسته‌ایم از این پتانسیل‌ها به‌خوبی استفاده کنیم. تحریم‌ها 100 درصد تاثیرات خود را در بخش انرژی‌های نو ایران گذاشته‌اند. زمانی که شما روابطتان با دنیا قطع شود، منابع مالی‌تان محدود می‌شود، منابع تجهیزات‌تان محدود می‌شود و منابع انسانی‌تان محدود می‌شود، بنابراین همه این مسائل نه‌تنها تجدیدپذیرها بلکه همه حوزه‌های اقتصادی را می‌تواند تحت‌تاثیر قرار دهد.