گروه راه وساختمان - نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی بیش از یک دهه است که به عنوان چالش اصلی دولت‌ها شناخته شده است. چالشی که با وعده‌های مسئولین به دولت‌های دیگر منتقل می‌شود، در این میان عدم توجه کافی به اقتصاد کامیون داران توام با افزایش توروم، مشکلات معیشیتی و نگهداری را برای رانندگان ایجاد کرده است. در سال گذشته نیز شاهد عدم تامین قطعات پرمصرف برای ناوگان حمل و نقل عمومی بودیم، به ظاهر، هزار میلیاردتومانی که مجلس شورای اسلامی برای نوسازی ناوگان تخصیص داده بود را به خودروسازان دادند تا خودرو چینی وارد کنند.
به گزارش اقتصادسرآمد، به رغم وجود طرح‌ها و قوانین متعدد در حوزه نوسازی ناوگان جاده‌ای، اما به دلایل گوناگون از جمله سختی تأمین ارز و توقف تولید داخل در پی خودداری کامیون سازان اروپایی از ارسال قطعات به خودروسازان داخلی، همه این طرح‌ها و مصوبات دولت و مجلس یا متوقف مانده یا به سختی در حال اجراست. این در حالی است که کشورهای همسایه و منطقه با استفاده از تسهیلات ارزان قیمت، اقدام به نوسازی ناوگان خود کرده‌اند و این موضوع سبب شده تا به دلیل وجود استانداردهای اجباری برای سفر به آسیای میانه، روسیه و اروپا، بخش مهمی از کامیون‌های ایران امکان سفر به این کشورها را به دلیل فرسوده بودن نداشته باشند.
جاده‌های فرسوده میزبان کامیون‌های
 جنگ جهانی
احمد کریمی دبیر کانون انجمن‌های صنفی کامیون داران در گفت و گو با روزنامه اقتصادسرآمد، با بیان این مطلب که کامیون‌های جنگ جهانی کماکان در جاده‌های ایران تردد دارند و جان مردم و راننئگان را تهدید می کنند، به خبرنگار ما، گفت: موضوع مهمی در بخش حمل و نقل جاده ای داریم که نگهداری یک ناوگان مستلزم پرداخت هزینه های است. لاستیک اصلی ترین بخش مذکور و یکی از ارکان مورد نیاز دارندگان ناوگان است. یعنی اگر سایر قطعات مشروط بر کیفیت، عمرمفید طولانی دارند. قطعات مصرفی مانند روغن و لاستیک دارای عمرمفید محدود هستند.
باید به سمت واقعی سازی قیمت‌ها برویم
وی افزود: اعتقاد بر آن است که در عین حال که باید به سمت واقعی سازی قیمت‌ها برویم، باید واقعی زندگی کنیم. نرخ تمام شده حمل در همه زمینه ها واقعی باشد. اما باتوجه به شرایط که حاکم هست در بحث خرید لاستیک دولت باید بسته حمایتی برای ناوگان حمل و نقل عمومی داشته باشد. لاستیک نزدیک به 17 تا 20 درصد قیمت حمل را تعیین می‌کند، به همان میزان کرایه حمل و هزینه مصرف کننده افزایش می‌یابد.
اختلاف میلیاردی قیمت کامیون تنها با فاصله یک تا دوساله
کریمی تاکید داشت: در مورد قطعات، جلسات متعددی با حضور مقام عالی وزارت راه برگزار می‌شد. باتوجه به تنوع فراوان در نوع خودروهای ناوگان حمل و نقل جاده‌ای، 16 قطعه اصلی که پر مصرف برای همه ناوگان هستند را شناسایی و برنامه ریزی جهت واردات آن انجام شد. برای وزارت صمت برنامه معین جهت تامین این قطعات وجود نداشت. اگر نرخ ارز را برای یک قطعه در قیاس با سه یا چهار سال گذشته در نظر بگیریم، خواهیددیدکه افزایش هزینه‌های نگهداری با افزایش نرخ حمل هم خوانی ندارد. در گذشته نه چندان دور اگر کامیونی نیاز به تعمیر داشت، مالک می‌توانست پس از تعمیر هزینه را پرداخت کند، در شرایط فعلی تعمیر ناوگان دارنده را فلج می کند.
هماهنگ کننده  برای نوسازی کامیون در ایران وجود ندارد
به گفته دبیر کانون انجمن‌های صنفی کامیون داران ، زمانی که راننده با یک ناوگان نو کار می‌کند، تفاوت فراوانی در عملکرد نسبت به یک ناوگان فرسوده خواهد داشت. مراجع متعددی درگیر نوسازی ناوگان هستند، هماهنگ کننده  برای این مساله وجود ندارد. از سوی مقاومت هایی نیز نسبت به نوسازی وجود دارد، اگر نوسازی را  خلاصه به این  هزار کامیون کنیم، در واقع هیچ اتفاقی در ناوگان حمل و نقل جاده‌ای رخ نداده است. این گونه است که به اعتقاد بسیاری از فعالان این بخش از صنعت حمل ونقل، جاده‌های ایران به جولانگاه کامیون‌های دوران جنگ جهانی شده اند.
اگرچه نوسازی ناوگان باری به دلیل جولان کامیون های فرسوده در جاده های کشور، یک ضرورت است، اما طرحی که دیروز کلید خورد، پر از ابهام و با انتقاد شدید کامیونداران روبه رو است. بر اساس این طرح، کامیون های دست دوم (حداکثر سه سال ساخت) به قیمت 40 هزار یورو (یا 45 هزار دلار) به دارندگان کامیون های فرسوده با عمر بالای 30 سال واگذار می شود. این در حالی است که به گفته دبیر کانون سراسری کامیونداران، 95درصد مالکان کامیون های فرسوده توانایی تامین چنین رقمی را ندارند.
با توجه به اینکه امکان واگذاری وکالتی مالکیت کامیون های فرسوده به دیگر افراد برای واردات کامیون های نوسازی و جایگزینی آنها با کامیون های فرسوده موجود در ناوگان داخلی وجود دارد، به نظر می رسد اجرای آن امکان ایجاد رانت گسترده برای افرادی خاص را فراهم می کند. یکی دیگر از ابهامات طرح نوسازی ناوگان جاده ای، عدم صدور برگه اسقاط برای کامیون های فرسوده است که در اجرای این طرح ابهاماتی ایجاد کرده است؛ به خصوص که قرار است بر اساس طرح نوسازی، یک دستگاه کامیون نوساز جایگزین کامیون فرسوده شود که اگر برای خودروهای فرسوده، گواهی اسقاط صادر نشود، احتمال بازگشت مجدد آنها به چرخه حمل و نقل جاده ای وجود دارد. از دیگر موارد محل ایراد این طرح، عدم شفاف سازی آن در خصوص تخصیص تسهیلات به دارندگان کامیون های فرسوده است؛ مالکان کامیون های فرسوده نمی دانند که آیا به خرید کامیون های دست دوم اروپایی، تسهیلات تعلق می گیرد یا نه و در صورت اعطای تسهیلات، با چه نرخ سودی به وام گیرندگان پرداخت خواهد شد.