دومین مناظره هفت نامزد سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در زمینه‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی برگزار شد، در حالی که حتی یکی از سوالات به موضوعات فرهنگی اشاره‌ای هم نداشت؛ چه این‌که مسائل عمیق و گره‌های بزرگ فرهنگی در این مناظره مطرح شود.حتی پیش‌بینی اهالی فرهنگ و رسانه این بود که احتمالاً مراد از حوزه‌های فرهنگی، سوالاتی است که بیش‌تر مربوط به نحوه حمایت و مساعدت اهالی فرهنگ در به ثمر نشاندن ایده‌های هنری یا نگاه نامزدها به سلبریتی‌هایی است که طی دو دوره گذشته انتخابات در کشور، صدای رسای رئیس‌جمهور فعلی بودند، اما وقتی، کشور دچار مصیبت‌های مختلفی از جمله گرفتاری‌های اقتصادی شد، همان‌ها از رأی خود پشیمان شدند. اما نه در سوالات و نه در اظهارات نامزدها هیچ نکته‌ای در این باب گفته نشد.طبیعی بود که مثلا موضوعی مانند نرخ مطالعه، وضعیت نشر یا موضوعاتی مانند برنامه‌های فرهنگی ایران در کشورهای دیگر، برای نامزدها و حتی بخشی از مخاطبان به کلی بی‌اهمیت باشد و نامزدها در این باره مورد سوال قرار نگیرند، اما در جایی که به اشتراکات اقتصادی و دینی و مذهبی با کشورهای همسایه و حتی دوردست‌ترین سرزمین‌ها در جهان اشاره شد، هیچ سخنی در باب اشتراکات زبانی و فرهنگی با میلیون‌ها تن از جمعیت جهان به میان نیامد؛ در حالی که طبق آمار تا چهار سال قبل، زبان مادری بیش از ۱۲۰ میلیون نفر از اهالی زمین، فارسی بوده و تقویت و گسترش آن از سوی نهادهایی مانند «بنیاد سعدی» دنبال می‌شود.البته طبیعی بود که سوالاتی از قبیل «چرا فرهنگ به اهلش در بخش‌های مختلف سپرده نمی‌شود؟» در بین سوالات مناظره نباشد، اما مگر می‌شود مناظره‌ای با موضوع فرهنگ برگزار کرد و از این همه ولنگاری فرهنگی ـ که سال‌هاست فریاد رهبر معظم انقلاب را در آورده ـ چیزی نگفت؟
ادامه در صفحه 2