اگر در گذشته فقط بنگاه های بزرگ و مجهز رسانه ای، آغازگر موج آفرینی های سیاسی در انتخابات بودند، این بار جریان رسانه ای انتخابات از تحریریه های کوچک استانی و شهرستانی که از قضا کمترین بهره ها را از حمایت های دولتی داشتند، به ظهور رسید. در انتخابات ۱۴۰۰ رسانه های محلی نقشی متفاوت و چشمگیر ایفا کردند. تبدیل مبارزه با فقر، محرومیت و نابرابری های اقتصادی به مطالبه کانونی جامعه موجب شد که شبکه ای گسترده از  رسانه های محلی به حمایت از گفتمان عدالتخواهانه این دوره از انتخابات برخیزند. این جنبش رسانه ای واکنشی طبیعی به تمرکز امکانات و ارتباطات در پایتخت و نادیده گرفتن هویت های محلی آنها بود.شاید بتوان گفت برای نخستین بار در دهه های  اخیر، تاثیر متقابل رسانه های محلی با گفتمان غالب در انتخابات سامان یافت و تاریخ مطبوعات کشور که جز در آغازین سالهای مشروطه  همواره با دو گانه مرکزیت و پیرامون روایت می شد، از این دوگانگی ناگزیر فاصله گرفت. رسانه های محلی بر خلاف آنچه تصور می شد، در انتخابات ۱۴۰۰ نشان دادند که با حفظ هویت بومی خود قادر به ایفای نقشی  ملی  در سراسر کشورند.از حدود دو ماه پیش رفته رفته جنبشی  رسانه ای با محوریت دو مساله بنیادین امروز کشور یعنی رفع تنگنای معیشت  و  تبعیض به ظهور رسید؛ جنبشی فاقد مرکزیت و سازماندهی که معلوم بود صرفا از هم افزایی پدید آمده در فضای گفتمانی جامعه تاثیر  می پذیرد.این جنبش، تبلیغات انتخاباتی را نیز از حالت کلاسیک و انحصارگرایانه بیرون آورد و کمک کرد تا  حرف های درگوشی اقشار محروم بیش از همیشه شنیده شود. اگر در گذشته فقط  بنگاه های بزرگ و مجهز  رسانه ای، آغازگر موج آفرینی های سیاسی در انتخابات بودند، این بار جریان  رسانه ای انتخابات از تحریریه های کوچک استانی و شهرستانی که از قضا کمترین بهره  ها را از حمایت های دولتی داشتند، به ظهور رسید.
ادامه در صفحه 2