یکی از راه‌ های مهار کرونا تغییر سبک زندگی است. امری که می‌تواند از طریق بسیج طبقات مختلف جامعه، آموزش، اطلاع رسانی و به‌کارگیری استارتاپ‌ها حاصل شود.
سبک زندگی یکی از واژه‌هایی است که در علوم اجتماعی و جامعه شناسی بسیار یافت می‌شود و منظور از آن روش زندگی افراد است.  طی سال‌های متمادی انسان‌ها همواره کوشیده‌اند روش زندگی خود را بشناسند و آن را مدیریت کنند و حتی دولت‌ها گاهی تلاش کرده‌اند بر این سبک های زندگی تاثیر بگذارند. اخیرا نیز شیوع کرونا در کشورهای مختلف سبب شده  موضوع سبک زندگی و تغییر آن اهمیت یابد؛ زیرا عدم هماهنگی سبک زندگی پیشین با شرایط جدید و نیز عدم رعایت برخی نکات بهداشتی ممکن است باعث شود عوامل بیماری‌زا تشدید شده و پیامدهای ناخوشایندی برای افراد جامعه رقم بخورد.
کرونا یک پدیده همه‌گیر یا اپیدمیک است که همه طبقات و گروه‌ها اعم از طبقات ضعیف و ثروتمند را درگیر کرده است. به این معنا که تمام دهک‌ های درآمدی با تعلقات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی مختلف تحت تاثیر آن قرار گرفته اند. لذا تمامی مردم موظف هستند تا زمانیکه واکسنی برای این ویروس ساخته شود، با سیاست‌ها و پروتکل‌های موجود که دولت ارائه می‌کند، همکاری کنند.
هر چند بسیاری از تاریخ‌دانان ما را با پدیده‌ های اپیدمیکی مانند وبا در دوران گذشته آشنا کرده‌اند؛ اما کرونا با بسیاری از پدیده‌ها نظیر وبا متفات است؛ زیرا در دنیای مدرن، انسان و زندگی وی دستخوش تغییرات اساسی شده است. برای مثال هر چند در دنیای امروز هم ممکن است وبا شایع شود اما نوع برخورد و مواجهه انسان‌ها با این بیماری قطعا با نوع مواجهه آنها در گذشته
 متفاوت است.
کرونا تقریبا شبیه یک زلزله مداوم است که نیاز دارد دولت، مردم و سازمان‌های بهداشت جهانی با یکدیگر بسیج شوند. حتی در مواردی این چنینی نیاز به همکاری کشورها و دولت‌های مختلف نیز بیش از پیش احساس می‌شود. برای مثال بستن مرزها و امور مربوط بدان از مسائلی است که همواره نیازمند همکاری جوامع مختلف است. بنابراین نمی‌توان همه مسوولیت‌ها را صرفا بر عهده یکی از نهادها، دولت و یا حتی مردم انداخت.
جامعه به اقشار مختلف با سطح سواد و جایگاه اجتماعی متفاوت تقسیم شده است و طبیعتا نمی توان یک برنامه یکسان و واحد را برای همه مردم اجرا کرد. در این میان گروه‌های متوسط معمولا خود را سریعتر با برنامه‌های کنترل کرونا هماهنگ کرده و می‌کنند؛ زیرا اساسا سبک زندگی آنها دستخوش تغییر چندانی نشده است و از قبل از کرونا هم یک سبک زندگی خانه محور برای این اقشار وجود داشت. بهداشت، غذا، دکوراسیون، استفاده از فضای مجازی و حتی معماری خانه‌ها کاملا نشان از یک سبک زندگی خانه محور برای این دسته از افراد است. هر چند بسیاری از افراد این طبقات در مجتمع‌های آپارتمانی سکونت دارند اما باید گفت که سبک های زندگی خاصی در این خانه‌ها وجود دارد که حاکی از اهمیت امر خانه برای آنها است. حتی وقتی این گروه از جامعه در دوران کرونا به مسافرت هم برود باز از ترددهای بی‌مورد خودداری می‌کند و زمان طولانی را به استراحت در ویلا یا خانه مسکونی خود اختصاص می‌دهد.
در دوران کرونا بیشتر سبک زندگی افرادی تغییر می‌کند که از درآمد کافی،کار و خانه مناسبی برخوردار نیستند. این افراد به شدت تحت تاثیر کرونا و تبعات آن هستند و از این رو باید زمان بیشتری برای آموزش به این طبقات و گروه‌ها اختصاص داد.متاسفانه در بحث از آگاهی رسانی و آموزش، صدا و سیما به عنوان یک عامل مشترک بین طبقات و گروه‌های مختلف جامعه، موثر عمل نکرده و لازم است اقدامات متنوع‌تر و بیشتری 
صورت گیرد.
معمولا جوانان یکی از عاملان انتقال کرونا هستند. آنها به دلیل سبک زندگی خاص خود و گذراندن بسیاری از اوقاتشان با همسالان و دوستانشان بیشتر مستعد بیماری و انتقال آن هستند. از طرفی به لحاظ جامعه شناختی یک انقطاع نسلی بین آنها و بزرگسالان وجود دارد به این معنا که آنها زیاد به فکر خانواده و والدین خود نیستند، از این رو آموزش و اطلاع رسانی به این گروه از جمعیت می‌تواند در پیشگیری از کرونا موثر واقع شود.
راه‌حل دیگر استفاده از بسیج طبقات مختلف جامعه است. تقریبا مشخص است که اقشار کم درآمد در کدام مناطق شهرها سکونت دارند؛ لذا از طریق بسیج مناطق،می‌توان آموزش‌هایی به آنها داد. اما این نکته که بخواهیم آنها «سبک زندگی خانه محور» را انتخاب کنند، قطعا و طبیعتا بدون کمک‌های دولت ناشدنی است.
از طرفی می‌توان از تجارب کشورهای دیگر نیز در این زمینه بهره گرفت. برای مثال یکی از راه‌های کنترل کرونا استفاده نکردن از وسایل نقلیه عمومی است. تا کنون ۲۰ یا ۳۰ درصد از افراد به دلیل استفاده از وسایل نقلیه عمومی  نظیر اتوبوس یا مترو به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند. در این مورد تجربه کشور انگلستان نشان می‌دهد استفاده از دوچرخه هم می‌تواند خطر سرایت کرونا را کاهش دهد و هم اینکه از آلودگی هوا جلوگیری کند.ا ین کشور برای ترغیب مردم به دوچرخه سواری مبلغی حدود ۵۰ پوند برای تعمیر دوچرخه‌های خراب اختصاص داده تا بدین شکل آنها را به استفاده از این وسیله ترغیب کند.  
همچنین بهره‌گیری از استارتاپ‌ها نیز پیشنهاد دیگری است که می‌تواند از سرایت بسیار این بیماری جلوگیری کند، امری که به تازگی رونق بسیار
 یافته است.* عضو هیات علمی دانشگاه تهران ‏