به بهانه جنجال درباره رضایی ، جلال میرزایی در یادداشتی با عنوان «مشکل و نگرانی جای دیگری است» نوشت: جنجالی آفرینی پیرامون سخنان اخیر رضایی را نوعی پرداختن به حاشیه به جای پرداختن به متن دانست و از فعالان سیاسی و رسانه ای خواست به حاشیه ها نپردازند. وی نوشت:شاید به باور برخی افراد (مثل ظریف، خطیب زاده و حسام آشنا)، نباید کسی حتی از مسئولین، به خود اجازه اظهارنظر در مسائل غیرمربوط، آن هم در حوزه خطیر دیپلماسی و مذاکرات برجامی با آمریکا را بدهند، اما به عقیده من مواضع و سخنان محسن رضایی در گفت و گو با نشریه فایننشال تایمز نیازی به این حجم از واکنش نداشت؛ چرا که اساساً نباید این سخنان دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام را موضع رسمی جمهوری اسلامی ایران و دو یا چند صدایی دیپلماتیک کشور تلقی کرد. 
به هر حال خود کشورهای اروپایی و از همه مهمتر ایالات متحده آمریکا به اقتضائات سیاسی آستانه انتخابات خردادماه ۱۴۰۰ واقف هستند و نیک می دانند تمام کسانی که نیم نگاهی به کرسی پاستور دارند از هر فرصتی برای عرض اندام سیاسی به منظور جلب افکار عمومی داخلی و خارجی استفاده می کنند.به نظر می رسد محسن رضایی با آگاهی از این واقعیت، سعی دارد در سایه گفتگو با رسانه های خارجی از خود چهره ای منعطف و تنش زدا در حوزه سیاست خارجی نشان دهد تا ضمن این که خود را گزینه ای جدی برای کسب کرسی پاستور معرفی کند، هم پالس مثبتی به بیرون از کشور داده شود و هم بتواند همراهی نسبی افکار داخلی را داشته باشد.از طرف دیگر ذکر این نکته مهم و ضروری است که مسئولین دولتی و به خصوص دستگاه سیاست خارجی باید تمرکز خود را در این روزهای حساس، روی برجام و تحولات پیرامون آن بگذارند... لذا گفته های محسن رضایی و گفته های بعدی افراد دیگر، به هیچ وجه نباید کوچک ترین دغدغه ای برای دستگاه سیاست خارجی به وجود آورد.
از این رو باید از آنکه نگران مواضع محسن رضایی باشیم، دست برداریم.  پیام اصلی و موانع جدی بر سر توفیق دیپلماسی و گشایش از سوی برخی حضرات و نهادهای مربوط به آنان است، نه مصاحبه خارجی محسن رضایی.