جوامع براي رشد و توسعه، از روش های مختلفي استفاده مي كنند. بهره گيري از امكانات طبيعي، تواننظامي، قدرت سياسي، و داشته هاي فرهنگي، از جمله راهكارهايي است كه رشد و توسعه يك جامعه را ممكن مي سازد.«نيروي انساني» يكي از مهمترين اركان رشد و توسعه جوامع است. جامعه اي به رشد فزاينده و توسعه همه جانبه دست مي يابد كه از نيروي انساني توانمند، با استعداد و كاري برخوردار و امكانات كار براي آنها فراهم باشد. نيروي انساني بدون داشتن انگيزه و امكانات كار، بي مصرف ميشود.اما گاهي به رغم وجود امكانات، كار و فعاليت مثبتي انجام نمي گيرد. علاوه بر اين، امكانات كار از بين ميرود و به طور كلي به جاي رشد، ركود و افت اتفاق مي افتد.گاهي اين قاعده برعكس مي شود و به رغم نبود يا كمبود امكانات و تجهيزات كار، فعاليت هاي بسيار مثبتي به وقوع مي پيوندد و از كمترين امكانات، بيشترين استفاده ممكن صورت مي پذيرد. دليل يا دلايل اين مهم چه مي تواند باشد؟بي شك همه ي جواب ها به «روحيهي نيروي انساني» برمي گردد. اين توان و قدرت بي بديل، زماني كه بخواهد و اراده كند، از هيچ، همه چيز ميسازد و اگر نخواهد، با تمام امكانات و با تمام تجهيزات، كمترين كاري را به انجام نمي رساند. دانش مديريت – به ويژه علوم رفتاري- مملو ازمثال ها و نمونه هايي است كه نشان مي دهد انسان به شرط داشتن روحيه و حال و هواي كار، ميتواند بسيار موفق ظاهر شود. «روحيه» شايد مهمترين عامل خلاقيت، ابتكار و كارآفريني باشد. عنصري كه وجود آن مي تواند به معنا و مفهوم بالندگي، پيشروي و موفقيت باشد.
ما جامعه خوشبختي هستيم كه «روحيه» فردي و جمعي را بارها تجربه كردهايم و به نتايج شگرفي هم رسيدهايم. انقلاب اسلامي كه به 2500 سال حكومت جابرانه، به يكباره پايان داد و بعد از آن، هشت سال نبرد نابرابر را به سود خودش به پايان برد و ...
صفحه 2