قطعاً هدف از نامگذاری سال‌ها، ایجاد تغییر و تحولی مثبت بر مبنای محتوای نامگذاری ها است . جواب سوال بالا هم بله است و هم خیر . به دو شرط جواب بله است .
اول اینکه دولت (حاكميت) بکارگیری معيار و استانداردي علمی و جهانی را بعنوان ابزار اصلی شناسائی موانع ، اجرا ، ارزیابی و اندازه گیری خروجی پروسه رسیدن به هدف مانع زدائی را بپذیرد . خوشبختانه در این مورد نیازی به اختراع دوباره چرخ نیست ، معیار و استانداردی جهانی وجود دارد که از طرف همه دنیا ، موسسات اقتصادی بین المللی ، متفکران و صاحب نظران اقتصادی مورد قبول واقع شده ، به نام شاخصهای  « بهبود فضاي كسب و كار « . در واقع اصطلاحي كه ما به آن مانع زادائی توليد میگوئیم ، دنیا آنرا به نام ، بهبود فضای کسب و کار ميشناسد .امروزه اين شاخصها در سطح گسترده براي شناسايي و رفع موانع رونق توليد كشورها مورد استفاده قرار ميگيرد . هیچ معیاری مثل این استانداردها نمیتواند موانع تولید را عیان و عدد پذیر کند .
شرط دوم ، ملزم بودن به إلزامات رفع موانع توليد است ، رقابتي كردن اقتصاد ، ايجاد ثبات در شاخص هاي اصلي اقتصاد ، مقابله عملی با اقتصاد رانتي ، احترام به مالكيت ، ايجاد امنيت رواني و فيزيكي اقتصادی، كوچك كردن دولت ، قرار دادن ديپلماسي در خدمت اقتصاد ، تعامل عادي و معمول با دنياي خارج ، كنار گذاشتن بايد و نبايد هاي ايدئولوژيك در اداره اقتصاد ، مختصر و مفید کردن قوانین و مقررات ، از ابتدایی و بدیهی ترین الزامات مانع زدائی تولید هستند 
همه صاحب نظران بر اين نكته متفق القول هستند كه هدفي كه قابل ارزيابي و اندازه گيري نباشد أصولاً هدف محسوب نميشود . اگر مسئولان معيار و استانداردی برای ارزیابی و اندازه گیری مانع زادیی در سال پیش رو نداشته باشند ( همانطور که در نامگذاریهای سال‌های گذشته نداشتند ) در پایان سال ۱۴۰۰ هم چیزی برای ارزیابی شکست یا موفقیت وجود ندارد.
شاخصهای ده گانه بهبود فضای کسب و کار عبارتند از : فرآیند تاسیس و راه اندازی شرکت ، فرآیند اخذ مجوزها ، شرایط استخدام و اخراج نیروی کار ، ثبت مالکیت ، اخذ اعتبارت مالی ، حمایت از سرمایه گذاران ، پرداخت مالیات ، تجارت برون مرزی ، اجرای قراردادها و انحلال یک فعالیت . هرکدام از این شاخصها به مراحل مختلفی تقسیم می‌شود ، مثلا شاخص تاسیس شرکت ۸ مرحله دارد و در نهایت معلوم می‌شود زمان و هزینه ثبت یک شرکت چقدر است ، نتیجه ارزیابی این شاخص با نتایج کشورهای دیگر در این مورد مقایسه شده رتبه ایران در قیاس با کشورهای دیگر مشخص می‌شود . متاسفانه شاخص بهبود فضای کسب و کار ایران در سال ۲۰۲۰ در بین ۱۹۰ کشور دنیا ۱۲۷ است که نه تنها رتبه بسیار بدی است بلکه نشان دهنده وضعیت فاجعه بار اقتصادی کشور است .
اگر مسئولین محترم ما واقعاً به دنبال رفع موانع تولید هستند ، مشخصاً اعلام کنند هدف ما از مانع زدائی تولید در سال ۱۴۰۰ بهبود ١٠ رتبه اي ( يا هر عدد ديگري ) در شاخصهای بهبود فضاي كسب و كار است ، تا در پايان سال١٤٠٠ بتوان دقيقاً نتيجه را به عينه و با عدد و رقم ارزیابی کرد .
و اما جواب سوال خیر است اگر همانند سال‌های گذشته نامگذاری ها فقط زینت بخش سربرگ مکاتبات اداری ، خیابان‌ها (با نصب بنرهای چندمتری ) و برگزاری جلسات بیهوده مسئولان باشد !