گروه راه و مسکن - اعظم زندیه - نبود بزرگراه و اتوبان، وجود جاده‌های دو طرفه و ناایمن، رعایت نکردن مقررات راهنمایی و رانندگی و قاچاق انسان و سوخت زمینه را برای پرواز راحت ققنوس مرگ در راه‌های سیستان و بلوچستان فراهم کرده و مردم این دیار هر هفته شاهد جان باختن تعدادی از هموطنان و یا اتباع بیگانه هستند. جابجایی اتباع بیگانه غیرمجاز یا قاچاق انسان و انتقال موادسوختی، قاچاقچیان را ترغیب به سرعت زیاد برای فرار از قانون در جاده‌ها می‌کند که همین مساله جان سایر شهروندان را به خطر می اندازد. سرعت زیاد خودروهای حامل قاچاق نه تنها جان راننده و سرنشینان این خودروها بلکه سایر خودروهای عبوری در جاده های دو طرفه سیستان و بلوچستان بویژه برخی شهرستان های جنوبی این استان را دیربازی است که به مخاطره می اندازد.
 گستردگی و پراکندگی استان پهناور سیستان و بلوچستان، طولانی بودن فاصله بین شهرها و روستاها، نبود جاده‌هایی با عرض زیاد و یا دو بانده و بزرگراه و رفت و آمد و ترافیک بالای جاده های این استان همه روزه حوادث ناگواری را رقم می زند که جبران ناپذیر است.
سیستان و بلوچستان از نظر داشتن راه های مناسب فقیرترین استان كشور به حساب می آید به طوری كه تنها 207 كیلومتر راه این استان در شمال و جنوب به صورت چهار خطه و بقیه راه های دو طرفه با عرض هفت تا هفت و نیم متر است. بیش از 20 هزار كیلومتر راه اصلی و فرعی در سیستان و بلوچستان وجود دارد كه در نقاط مختلف به دلیل نبود استانداردهای لازم به كانون حوادث رانندگی با تلفات انسانی زیاد تبدیل شده است.
حمل سوخت در ظروف دست ساخته از تیوپ لاستیك خودروهای بزرگ كه به مَشك معروف است و امكان پاره كردن آن ها در زمان مشاهده ماموران وجود دارد، در آوردن پلاك برای شناسایی نشدن خودروها و دپوی مواد سوختی در روستاها از مهمترین شگردهای قاچاقچیان سوخت برای فرار از دام ماموران محسوب می شود.
دشواری های توسعه  جاده
 درسیستان و بلوچستان
امیر ثامنی رئیس گروه آمایش سرزمین سازمان برنامه و بودجه کشوردر گفت و گو با روزنامه اقتصاد سرآمد در ارتباط با دشواری های توسعه سیستان و بلوچستان به خبرنگار ما گفت: صد افسوس که سیستان‌وبلوچستان در دو دهه اخیر به‌رغم حجم قابل‌توجهی از اقدامات و سرمایه‌گذاری‌های متعدد و متنوع بخش دولتی و غیردولتی در حوزه محرومیت‌زدایی و آبادانی، شاهد پیشرفت درخوری نبوده و کماکان در رتبه‌بندی استان‌های کشور از منظر شاخص‌های توسعه در رده‌های انتهایی قرار دارد.
مواجهه با بیماری مزمن محرومیت و توسعه‌نیافتگی استان
وی با بیان این مطلب که، سیاست‌گذار و متولی امر در مواجهه با بیماری مزمن محرومیت و توسعه‌نیافتگی استان، سال‌هاست که انتظار دارد بیمار با خوردن «نبات داغ» یا «استامینوفن» بر بیماری صعب‌العلاج خویش فائق آید، تصریح کرد: ازاقدامات محرومیت‌زدایی و ایجاد امکانات زیست اولیه گرفته تا ابر پروژه‌های زیرساختی و جاده سازی و صنعتی نشان‌دهنده فقدان یک دستورکار مشخص و گام به گام برای توسعه متوازن استان است. به‌رغم تمام تلاش‌ها اما از آن جا که هنوز ساختارها و زمینه‌های محرومیت و فقر در این استان به درستی شناسایی و هدف قرار نگرفته و از مشارکت و همراهی موثر مردم محلی در پیشبرد امور استفاده نشده است، بسیاری از تلاش‌های صورت گرفته عقیم مانده است.
نبود راه‌های مواصلاتی جاده‌ای، ریلی
 و هوایی در سیستان
ثامنی به دورافتادگی جغرافیایی از پهنه سرزمین و قطع پیوند ارتباطی با پیرامون در استان سیستان و بلوچستان اشاره کرد و گفت: نبود راه‌های مواصلاتی (جاده‌ای، ریلی و هوایی) که پیونددهنده قوی میان این استان با شهرهای پررونق پیرامون و به‌ویژه پایتخت در سیستم کشورداری به‌شدت مرکزگرای ایران باشد، سبب شده تا پیوندهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی استان با قلمروهای داخلی ضعیف باشد و به سبب وجود زیرساخت‌های رقابت‌پذیرتر در کشورهای همجوار، مرزنشینان معمولا به کشور همسایه  سفر کنند که فقدان عوامل یاد شده نیز بر افزایش میزان حوادث و مرگ و میر در این استان می افزاید.
نیاز مبرم سیستان و جاده های آن
 به توسعه یافتگی
وی تاکید داشت: این استان برای توسعه‌یافتگی نیازمند تحریک پیشران اصلی توسعه تاریخی خویش در بعد ترانزیت و بازرگانی و گردشگری و چه صنعت و برون‌گرایی و تعامل‌پذیری با دنیا به‌ویژه کشورهای همجوار بوده و صرفا با اتکا به اعتبارات محدود دولتی و سرمایه بخش‌خصوصی داخلی، بازار داخل و تکنولوژی‌های تاریخ مصرف گذشته نمی‌توان انتظار تحول در آن را داشت.
راساس گزارش اقتصادسرآمد و از منظر کارشناسان فاصله زیاد مراکز جمعیتی و فقدان مجتمع خدماتی رفاهی در طول محورها به تناسب راهها، درصد بسیار پایین بزرگراه نسبت به جاده های دو طرفه، افزایش تردد با سرعت غیر مجاز در محورهای ارتباطی، تردد خودروهای حامل موادسوختی قاچاق و اتباع بیگانه غیرمجاز، عدم راه اندازی سامانه ثبت تخلف در کل محورهای ارتباطی سیستان و بلوچستان و حضور نداشتن پلیس راه در محورهای روستایی سبب شده هرساله شاهد حوادث ناگوار و جبران ناپذیری در پهناورترین استان کشور باشیم.فاصله شمالی ترین نقطه با جنوبی ترین نقطه سیستان و بلوچستان بیش از 1200 کیلومتر است. 
 به گواه تاریخ اصلی‌ترین پیشران توسعه‌آفرین استان، بهره‌گیری از موقعیت ممتاز منطقه‌ای در حوزه بازرگانی و ترانزیت بوده که قرن‌ها عاملی برای رونق تمدن در این قلمرو بوده است. با این حال با توجه به این واقعیت که در جهان امروز فرصت‌های توسعه فرّار بوده و از همین رو بسیاری از رقبای منطقه‌ای پاکستان، عمان، امارات‌متحده‌عربی و چین گوی رقابت را در حوزه ترانزیت بین‌الملل ربوده‌ و نیز در حوزه سرمایه‌گذاری روی زیرساخت‌ها و تاسیسات گردشگری در مناطق مستعد مشابه با استان سیستان‌وبلوچستان بسیار موفق عمل کرده، دیگر نباید انتظارات غیرواقعی و تصویرپردازی‌های موهوم از پتانسیل‌های توسعه استان را مبنا قرار داد.