چند نکته در بحث مدیریت شهر کلیدی است. اول اینکه باید بپذیریم بحث شورای شهر غیرسیاسی است. در تمام کشورها احزاب در انتخابات مدیریت شهری و حتی فرمانداری‌ها حضور پیدا می‌کنند. نمونه آن در کشورهایی مثل آمریکا، فرانسه و ترکیه دیده می‌شود. احزاب برای اینکه اعتبار سیاسی، مدیریتی و عملکردی خودشان را نشان بدهند از سرزمین کوچکی به نام شهر تمرین می‌کنند و سپس وارد رویای بزرگ‌تر می‌شوند.مدیریت شهری را به عنوان یک موضوع غیرسیاسی می‌بینند و برای آن برنامه شهری و آرزوی پیشرفت تعریف می‌کنند و در این قالب مردم را جذب می‌کنند و اعتبار سیاسی خودشان می‌افزایند تا بعدها در بین شهروندان جایگاه سیاسی بالایی داشته باشند. مثل کاری که حزب عدالت توسعه در ترکیه انجام داد و از شهرداری ها آغاز کرد. اما در ایران چنین چیزی نمی‌بینیم. چون بیش از ‌اندازه در کلان شهرها و یا مراکز استان‌ها رقابت‌های سیاسی و تعارضات سیاسی شکل می‌گیرد و این شرایط نمی‌گذارد مدیریت شهری در یک ریل علمی و تخصصی بارگذاری شود.نکته دوم این که مدیریت شهری کاملا علمی، حرفه‌ای و تخصصی است. بنابراین اگر بخواهیم مدیریت حرفه‌ای شهری را شکل بدهیم نیاز به مراکز علمی، تحقیقاتی مطالعاتی نیاز داریم. به اکوسیستم علمی تخصصی شهری نیاز داریم که بتواند شتاب توسعه شهری را شکل بدهد. همه سازمان‌های شهری و مراکز تحقیقاتی در این اکوسیستم باید نقش‌های خودشان را بازی کنند.
تا در قالب یک طرح شهری موفق و در قالب زمانی مشخص شهر متحول شود. در یک قالب ۵ تا ۱۰ ساله شهرها تغییر پیدا می‌کنند. هر چند شتاب توسعه شهری در شهرهایی مثل شانگهای کمتر از این میزان است و تغییرات در طول یکساله به وضوح دیده می‌شود چرا که مدیریت شهری مدرن پشت این داستان است.
صفحه2