گروه انرژی - در قرارداد نیروگاه سیریک با روسیه، منافع ملی از چند جنبه قربانی شده؛ هم از بابت عدم استفاده از ظرفیت‌.های گسترده شرکت‌های ایرانی که نزدیک به 100 درصد توانایی ساخت تجهیزات و احداث نیروگاه را دارند، هم از جهت راندمان پایین و ضریب بالای اتلاف سوخت و هم از ابعاد زیست محیطی و میزان بالای آلایندگی نیروگاه‌های بخار که در جهان منسوخ شده؛ حذف ده‌ها هزار فرصت شغلی نیروی متخصص داخلی هم جای خود. در حالی که دولت دوازدهم روز‌های پایانی عمر خود را سپری می‌کند و فضای عمومی کشور با برگزاری سه مرحله مناظره داغ هفت کاندیدای ریاست جمهوری، به روز برگزاری انتخابات نزدیک می‌شود و توجه رسانه‌ها نیز کامل درگیر این رخداد سیاسی است، قراردادی مهم و تعهدآور در حوزه انرژی در مجموعه وزارت نیرو استارت خورده که می‌تواند دولت بعدی را به دردسر و منافع ملی را به مخاطره جدی بیندازد.
به گزارش اقتصادسرآمد، هشت سال قبل حسن روحانی با شعار تدبیر و امید، عنان اداره کشور را به دست گرفت و ادعا‌های او و همقطارانش، حاکی از عزم جدی کابینه وی بر جلوگیری از حراج منافع کشور در قرارداد‌های بزرگ خارجی به خصوص در حوزه انرژی بود، اما حالا در فاصله کمتر از دو ماه تا تحویل پاستور به رییس دولت جدید، و در شلوغی‌های مباحث سیاسی انتخابات، اتفاقاتی بحث برانگیز و پرشائبه در حوزه قرارداد‌های خارجی مشاهده می‌شود که نشانی از درایت در آن دیده نمی‌شود و می‌تواند از جنبه‌های گوناگون ضربات جبران ناپذیری را بر پیکره مصالح ملی وارد سازد و در تعارض با اصول اقتصاد مقاومتی، باعث ناامیدی، سرخوردگی و بیکاری متخصصان جوان ایرانی شود.
ماجرا به عقد قرارداد احداث «نیروگاه سیریک» برمی‌گردد. ساختگاه این نیروگاه در منطقه کوهستک استان هرمزگان در 140 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮی ﺷـﺮق ﺷﻬﺮﺳـﺘﺎن ﺑﻨـﺪرﻋﺒﺎس و 30 ﮐﯿﻠـﻮﻣﺘﺮی ﺟﻨـﻮب ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻣﯿﻨﺎب در ساحل دریای عمان - یکی از بهترین فرصت‌های سرمایه گذاری در بخش انرژی ایران - در زمینی به مساحت حدوداً 199 هکتار قرار دارد. در نیروگاه سیریک، منافع ملی از چند جنبه قربانی شده است. هم از بابت عدم استفاده از ظرفیت‌های گسترده شرکت‌های ایرانی که نزدیک به 100 درصد توانایی ساخت تجهیزات و احداث نیروگاه دارند، هم از بابت راندمان پایین و ضریب بالای اتلاف سوخت و هم از ابعاد زیست محیطی و میزان بالای آلایندگی نیروگاه‌های بخار که در جهان در حال منسوخ شدن و جمع‌آوری هستند.
ترکمانچای صنعت برق کشور
رضا پدیدار عضو انجمن سازندگان تجهیزات صنعت نفت ایران با این نکته که، این قرارداد را می‌توان ترکمانچای صنعت برق کشور قلمداد کرد که نماد واقعی نادیده گرفتن منافع ملی از جنبه‌های اقتصادی، فنی و فناوری، اشتغال نیروی کار متخصص ایرانی، ابعاد زیست محیطی و در نهایت به تاراج دادن 1/4 میلیارد یورو از ثروت کشور است، به روزنامه اقتصاد سرآمد، گفت: باید ابعاد مخرب این قرارداد را برملا ساخته و نظر مسئولان و تصمیم گیران کشور از مجلس شورای اسلامی تا دولتمردان آینده را نسبت به فاجعه‌ای که در حال رخ دادن است، جلب کرد.
زیرپا گذاشتن توان فنی برق ایران برای همکاری با روسیه
وی با استناد به سخنان مسئولان صنعت نفت، افزود: ساخت این نیروگاه از محل وام همراه با بهره صادراتی دولتی فدراسیون روسیه به دولت ایران به ظرفیت 1400 مگاوات در دستور کار شرکت مادر تخصصی تولید نیروی برق حرارتی زیر مجموعه وزارت نیرو قرار گرفته است و با وجود توان بالای صنعت برق کشور و وجود سازندگان تجهیزات و پیمانکاران توانمند ایرانی در صنعت نیروگاهی، شرکت پاورماشینز روسیه پیمانکار کلید در دست احداث نیروگاه و پست فشارقوی GIS بلافصل آن طرح است، در حالی که سال هاست کشور جزو پنج سازنده تجهیزات کلیدی نیروگاهی است و ساخت پست‌های نیروگاهی، بخش بسیار ساده و پیش پا افتاده در این صنعت است.
رقمی فراتر از یارانه‌های یک سال کشور، صرف قرارداد با روسیه
پدیدار تصریح کرد: کل رقم قرارداد بیش از 1400 میلیون یورو ارزش دارد که از این رقم باید 1197 میلیون یورو توسط روسیه تامین مالی شده که البته با بهره خواهد بود و مابقی این رقم معادل 211 میلیون یورو توسط جمهوری اسلامی ایران و از طریق کارفرما تامین مالی می‌شود. لازم به یادآوری است که چهل هزار میلیارد تومان رقمی فراتر از یارانه‌های یک سال کشور است که تا حد زیادی توجه آگاهان و کارشناسان را به خود جذب کرده است.
تکیه بر روسیه‌ای که خریدار توان
 فنی ایران است
وی خاطرنشان کرد: با این تفاسیربا تکیه بر دیدگاه‌های کارشناسی می‌توان از تسهیلات فدراسیون روسیه به شکل بهینه استفاده کرد و ازتوانمندی داخلی بیشتر استفاده شود. نکته جالب اینکه روس‌ها خود نیز در سال‌های اخیر جزو مشتریان نیروگاه سیکل ترکیبی و توربین‌های فوق پیشرفته کشورمان بوده اند و برای احداث نیروگاه در خاک خود به طرف ایرانی سفارش کار داده‌اند. به زبان ساده‌تر، آن‌ها فناوری روز را از شرکت‌های توانمند ایرانی می‌خرند و دانش چند دهه قبل خود را به دولت ایران می‌فروشند.
به طور قطع، در خبر‌ها در مورد میزان بدهی ارزی روسیه به کشورمان زیاد خوانده اید که به بهانه تحریم‌های آمریکا امکان پرداخت آن به بانک مرکزی ایران نیست، اما همین روسیه که میلیارد‌ها دلار به اقتصاد ایران بدهکار است، در پروژه احداث نیروگاه سیریک فقط در یک قلم کوچک ۳۸ میلیون یورو از ما دریافت کرده است.
این رقم بر اساس قرارداد منعقد شده و قبل از این که طرف روس حتی یک گام عملیاتی برداشته باشد، از طرف ایرانی یعنی وزارت نیرو به عنوان نخستین پیش پرداخت به حساب پیمانکار واریز شده است. موضوع بحث برانگیز دیگر، عجله دولت برای استارت این پروژه در ماه‌های پایانی کار خود است. فرآیند تامین مالی پروژه، هفته گذشته با گشایش LC پروژه توسط بانک عامل که بانک صنعت و معدن است کلید خورد و کلمه "علی برکت الله "معروف نیز از سوی روحانی اعلام شد. قرار است 15 درصد سهم ایران متناسب با پیشرفت پروژه در یک سال و نیم ابتدایی قرارداد پرداخت شود. قسط اول این مبلغ باید همزمان با گشایش LC پرداخت شود. دو قسط باقی مانده نیز با تحقق اهدافی در بازه زمانی یاد شده به پیمانکار انتقال پیدا می‌کند.