امروزه با پیشرفت علم ، توسعه ارتباطات جهانی ، تاسیس انواع و اقسام سازمانهای ملی ، بین المللی و خصوصی ، بهره برداری از دانش IT و غیره امکانات گسترده ای برای اندازه گیری کمی و کیفی عملکرد دولتها ( حاكميتها ) فراهم آمده است . 
امروزه هر فرد عادی قادر است به آسانی به عملکرد کشورها در حوزه های اقتصادی ، بهداشتی ، درمانی ، آموزشی ، علمی ، اجتماعی ، امنیت ، فساد ، كيفيت حكمراني ، محيط زيست و غیره حتی با اعداد اعشاری دسترسي داشته باشد و با استفاده از آنها عملکرد کشورها را با هم مقايسه كند .
مثلاً هر كس قادر است به آساني از وضعيت ايران در شاخصهاي اقتصادی مثل درآمد سرانه ، خط فقر ، تورم ، بیکاری ، درجه فساد و غیره آگاه شود و رتبه كشورمان در هر شاخص را با دیگر كشورهاي دنيا با رقم اعشاری مقایسه كند . 
 پس چرا با وجود این منابع و روشهاي كارآمد برای ارزیابی عملکرد و به تبع اصلاح و ارتقاء آن نه تنها از آنها استفاده نمی کنیم ، بلکه عامدانه آنها را نادیده می گیریم و با گریزان شدن از عدد و رقم هموراره تلاش می‌کنیم برنامه ها و عملکرد خود را با توصیفات کیفی غیر قابل اندازه گیری بیان کنیم .
 مثلاً ترجیع بند کلام بسیاری از مسئولان ما برای حل مشکلات اقتصادی " مدیریت جهادی " است . مديريت جهادي را هنوز هيچ فرد و سازماني تعريف و عدد پذير نكرده ، هدف و روشي که امکان اندازه گيري آن وجود نداشته باشد ، به تبع ارزيابي آن هم ممكن نيست .بنابراين در پايان هر دوره ارزيابي ، يك گروه مدعي می شوند مديريت جهادي كاملاً عملي شده ، در مقابل گروهي ديگر مي توانند ادعا كنند عملی نشده ، در چنين وضعيتی با هيچ معياري نميتوان در مورد درستی و يا نادرستي نظر دو گروه با دیدگاه های کاملاً متضاد قضاوت كرد . 
 اما اگر بجاي آن ، راه حل مشكلات اقتصادي كشور را بهبود فضاي كسب و كار تعيين كنيم ، در این صورت شاخصی تعريف شده ، قابل فهم ، عملي ، استاندارد ، عدد پذير و بين المللي انتخاب کرده ایم . در صورت تعهد عملي و صادقانه به حل مشكلات اقتصادي و بكارگيري درست اين شاخص ، در پايان هر سال مي توانيم عملکرد خود را با چند عدد اعشاري ارزیابی کنیم . در صورت شکست ، اطلاعات لازم برای تجزیه تحلیل علل شکست و انجام اصلاحات لازم بخوبی فراهم ميشود و در صورت موفقیت برای برداشتن گامهای بزرگ‌تر خیز برداشته خواهد شد .
 علت بی توجهی و گریزان بودن مسئولان ما از شاخص های قابل اندازه گیری عملکرد ، از سه حالت خارج نيست ، یا از ابتدائی ترین اصول حکمرانی خوب بی خبریم یا از بکارگیری این شاخصها ناتوانیم یا اعداد و ارقام نامطلوب عملکرد ما در قیاس با دیگر کشورها باعث ناراحتی و شرمندگی ما میشود .  مطمئناً دنيا ، عملكرد حمكرانی ما را با شاخصهاي قابل اندازه گيري ، استاندارد و جهانی ، ارزیابی و براساس نتایج آنها با ما تعامل خواهد کرد نه با سخنرانی های حماسی‌ سرشار از موفقیتهای موهوم ، مردم هم با همه وجود از احساس کامیابی یا عدم کامیابی در زندگی روزمره خود عملکردها را قضاوت خواهند کرد .  گریزان بودن از تعیین شاخصهای قابل اندازه گیری به هر دلیلی که باشد دقیقاً مثل این است که تیری را پرتاب می‌کنیم به هر کجا که اصابت کرد دور آن دایره ای رسم می‌کنیم و مدعی میشویم هدف همین نقطه بود!! ، یا مثل مسابقه ورزشی است که هيچ شاخصی برای برد و باخت وجود نداشته باشد.