حصار در حصار نام يك تله تئاتر است كه محسن مخلباف در سال ٥٨ آن را ساخت . داستان آن از اين قرار است كه عده ای ماركسيست در زندان شاه عميقاً درگیر مباحثه و جدل بی پایان در مورد انتخاب بهترين شيوه مبارزه براي سرنگونی رژیم شاه هستند . انقلاب پیروز می‌شود اما آن ها همچنان در زندان مانده و به مباحثه خود ادامه می‌دهند . وقتی افرادي برای تبديل كردن زندان به موزه وارد آن جا مي شوند چند پيرمرد فرتوت را در حال بحث با هم مي بينند. آن ها به هیچ وجه قبول نمی کنند انقلاب پیروز شده و رژیم شاه به تاریخ پیوسته، به همین دلیل از زندان خارج نمي شوند و آن را توطئه پنداشته ، زيرا بر اساس آموزه های آن ها انقلاب خارج از تحلیل و پیش بینی آن ها نمي تواند به پیروزی برسد ، پس همچنان تا پایان عمر به مباحثه ادامه می دهند .گرچه تئاتر مذکور تصویری اغراق گونه از جزم اندیشی انسان هاست ، اما به خوبی نشان می‌دهد که چطور بعضی ها قبل از این که در سلولی  زندانی باشند در واقع زندانی سلول های مغز جزم اندیش خود هستند . متاسفانه بی آن که خود بدانیم ، حصار در حصار مصداق عينی رفتار شخصی ، اجتماعی و سازمانی بسیاری از ماست . سال ها بر نظر و ایده ای پافشاری کرده ، عمر ، انرژی ، امکانات و فرصت های خود و دیگران را علی رغم وجود ده ها دلیل و برهان عینی دال بر اشتباه بودن آن نظر بر باد می‌دهیم اما همچنان بر خدشه ناپذیر بودن آن نظر پافشاری می‌کنیم . تقریباً هیچ مشکل بشری وجود ندارد که جامعه ما به آن دچار نباشد ، اما هنوز بعد از چهار دهه تجربه حکومت داری همچنان بدون کوچکترین تردیدی اعتقاد داریم با حفظ ساختارها و جهت گيرهاي موجود ، با تمام شدن عمر این مجلس و این دولت و برآمدن مجلس و دولتی دیگر با فلان ویژگی به یک باره همه مشکلات در مدتی کوتاه حل شده و شاهد خوشبختی را در آغوش خواهیم گرفت . 
صفحه 2