گروه انرژی - داغ شدن بحث مذاکرات مجدد هسته‌ای میان ایران و گروه 1+4 در کنار مذاکرات غیرمستقیم با ایالات‌متحده بار دیگر به یکی از داغ‌ترین بحث‌های محافل سیاسی و حتی نفتی ایران و جهان تبدیل شده است. توافقی که در صورت دستیابی به آن، ایران بار دیگر خواهد توانست آزادانه نفت خود را به مشتریان بین‌المللی خود عرضه کند. کارشناسان معتقدند است که ایران در صورت دستیابی به توافق چه پیش از انتخابات ریاست جمهوری و چه در دولت بعدی و اواخر سال 2021 می‌تواند یک تا 2 ماه بعد از حصول توافق شیر فلکه نفت خود را به بازارهای جهانی باز کند. در صورت تحقق لغو تحریم‌ها، ایران می‌تواند 5/1 تا 2 میلیون بشکه عرضه نفت خود را افزایش دهد. آن‌گونه که از حرف‌های کارشناسان نفتی برمی‌آید، ایران در فاز نخست افزایش صادرات به جای افزایش تولید سریع، می‌تواند به ذخایر نفتی داخل کشور بر روی دریا و ذخایرش در چین نیز متکی باشد. به مشتریان عمده آسیایی و برخی کشورهای خاورمیانه و اروپا مشتریان سنتی نفت ایران هستند که در صورت لغو تحریم‌ها به سرعت خریدهای خود از ایران را از سر بگیرند.
به گزارش اقتصاد سرآمد، حصول توافق میان ایران و کشورهای عضو برجام به همراه ایالات‌متحده طی هفته‌های اخیر به یکی از اساسی‌ترین مسائل مورد توجه بازار جهانی تبدیل شده و هر چند وقت یک بار با آمدن خبرهایی از سطوح جدید تولید ایران یا نزدیک شدن هر چه بیشتر به بازگشت رسمی جریان نفت ایران به بازار جهانی، قیمت‌ها و بازار را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین چالش‌های بازار جهانی که می‌تواند بر روی قیمت‌ها نیز تا حدی تاثیرگذار باشد، زمان دقیق بازگشت طلای سیاه ایرانی‌هاست.
موانع اتصال نفت ایران به بازارهای جهانی
سیدمهدی حسینی درباره توافق احتمالی در مذاکرات وین و تاثیر آن بر اوضاع نفت ایران به روزنامه اقتصاد سرآمد، گفت: اگر تحریم‌های نفتی، بانکی، حمل و نقل، کشتیرانی و بیمه برداشته شود صنعت نفت ما به بازار متصل می‌شود، در کل در صورت لغو تحریم ما مشکل زیادی برای بازگشت به بازار نداریم چراکه به‌لحاظ فنی چاه‌ها خوب نگهداری شده‌ و زنده هستند و جریان دائمی از چاه‌ها گرفته شده، گرچه برخی آنها نیاز به کار حفاری، ورک‌اور و تعمیرات دارند اما مشکل فنی نخواهیم داشت.
تاثیر پذیری نفت ایران از توافق 1+4
وی با اشاره به سیاسی بودن فرآیند مذاکرات و احتمال حصول توافق میان ایران و طرف مقابل در زمان‌های متفاوت دو سناریو را در این رابطه مطرح کرد و افزود: سناریوی اول بر این مبناست که در یک روند سریع و تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری در ایران توافقی میان طرفین حاصل و به سبب آن ایران و آمریکا متعهد شوند که به تعهدات برجامی خود و شرایط پیشاتحریمی بازگردند. در صورت حصول چنین توافقی تا پیش از انتخابات در همین ماه مه، می‌توان در ماه ژوئن یا جولای شاهد بازگشت نفت ایران به بازارجهانی بود.
سناریوی پیش ری نفت ایران
حسینی اما سناریوی دومی را نیز مطرح می‌کند که در صورت عدم دستیابی به توافق در یک ماه آتی پیش از انتخابات، باید منتظر سرکار آمدن دولت جدید و استقرار تیم مذاکراتی آن بود. 
این کارشناس نفتی معتقد است که در چنین شرایطی ممکن است دستیابی به توافق میان طرفین تا پایان 2021 یا زمستان سال‌جاری به درازا بکشد و همانند حالت قبلی یک تا 2 ماه بعد نفت ایران وارد بازار جهانی شود.
وی تاکید داشت: یکی از کلیدی‌ترین مباحثی که اخیرا همواره مطرح شده، بحث توان صادراتی ایران در صورت لغو تحریم‌ها است. طی ماه‌ها و هفته‌های اخیر، در این خصوص گزارش‌های بی‌شماری از سوی رسانه‌های بین‌المللی، شرکت‌های نفتی و ردیابی نفتکش‌ها منتشر شده است و مسوولان دولتی نیز بارها به آن اشاره کرده‌اند.
با توجه به محدودیت‌های صادراتی ایران طی سال‌های اخیر و عدم امکان مداخله رسمی در بازار اکنون ایران در صورت رفع تحریم‌ها با گزینه‌های متفاوتی برای تحقق برنامه افزایش صادرات خود روبه‌رو است. حجم نفتی که ایران به بازار عرضه خواهد کرد، بستگی به رویکرد مدنظرش خواهد داشت و در این میان گزینه‌هایی نیز برای تحقق این امر در دسترس است. یکی از منابع در دسترس، ذخایر نفتی هستند که شامل مخازن داخل کشور، نفت ذخیره‌سازی شده بر روی آب یا در چین می‌شوند. گزینه دیگر نیز افزایش تولید خواهد بود و البته که ترکیب عرضه نفت ذخایر و افزایش تولید سریع داخلی نیز می‌تواند راه حل دیگری برای این امر محسوب شود.
ایران می‌تواند ذخایر نفت خود را در بازه‌ای 6 ماهه تا یک ساله وارد بازار کند. به این معنا که در 6 ماه نخست پس از لغو احتمالی تحریم‌ها، ایران نیازی به افزایش تولید سریع نداشته باشد و بخش عمده عرضه خود را از منابع ذخیره خود انجام دهد و پس از آنکه میزان قابل‌توجهی از ذخایر خود را عرضه کرد، در شش ماه دوم پس از حصول توافق صادرات نفت خام را بیشتر به تولید خود متکی کند. با توجه به عدم موضع گیری اوپکی‌ها در هفته‌های اخیر و استقبال بسیار از بازگشت ایران به بازار، به نظر می‌رسد این افزایش صادرات برای اوپک و مباحث تولیدی آن هم چندان دردسرساز نباشد. ضمن آنکه ایران، لیبی و ونزوئلا از توافق کاهش تولید اوپک پلاس معافند. ایمان ناصری نیز معتقد است که این افزایش صادرات احتمالی از سوی ایران، در چارچوب اوپک پیش خواهد رفت و با مشکلی در این زمینه مواجه نخواهد شد.